Maandenlang ontving ik cadeaus van een geheime bewonderaar, maar de waarheid die ik op Valentijnsdag ontdekte, schokte me – Verhaal van de dag
Winnen betekende erkenning, respect en carrièregroei. Verliezen betekende maanden van verspilde moeite. Ik vermoedde dat Brian daarom de laatste tijd zo onuitstaanbaar was.
Alleen ter illustratie. | Bron: Midjourney
Hij hield van competitie en kroop graag onder mijn huid. Het was een strijd, en in een strijd is alles geoorloofd.
Ik kon hem niet laten winnen, en zelfs Robert niet. Ik was een van de weinige vrouwen in het bedrijf en ik had er hard voor gewerkt.
Als mijn project gefinancierd zou worden, zou dat bewijzen dat ik erbij hoorde, dat ik net zo goed – nee, beter – was dan mannen.
Alleen ter illustratie. | Bron: Midjourney
Maar toen waren er de cadeaus. De cadeautjes van mijn geheime bewonderaar bleven maar komen. Ze kwamen bijna elke dag.
In eerste instantie vond ik het niet erg. De ene dag een boeket, de andere dag chocolaatjes. En toen snoep en boeken – boeken die ik graag wilde hebben, maar waar ik nooit hardop over had gesproken, althans niet dat ik me kon herinneren.
Toen voelde ik me niet meer kalm en begon ik me… onrustig te voelen. Ik was niet het type dat dagdroomde over liefdesverhalen.
Alleen ter illustratie. | Bron: Midjourney
Ik was niet verliefd op mysterieuze bewonderaars. Ik analyseerde, ik stelde vragen, ik twijfelde. Hoe wist deze persoon zoveel over mij?
Er werd naar mij gekeken. Iemand kende mijn gewoontes, mijn voorkeuren. Ik voelde me niet gevleid. Ik was bang.
« Je moet blij zijn dat je een geheime bewonderaar hebt, » zei Robert op een dag, terwijl hij achteroverleunde in zijn stoel.
Alleen ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Eerlijk gezegd, het maakt me bang », gaf ik toe.
Robert trok een wenkbrauw op. “Oh, kom op. Dat is geweldig. »
Ik schudde mijn hoofd. « Daar ben ik niet zo zeker van. »
Brian, die had zitten luisteren, glimlachte. « Dat is waar. Waarschijnlijk is hij een psychopaat die op een dag voor het kantoor zal wachten tot hij van je af is. »
Alleen ter illustratie. | Bron: Midjourney
Ik pakte een potlood en gooide het naar hem. « Alleen een zieke idioot als jij zou zoiets doen. »
Brian ontweek hem gemakkelijk. “Heb ik een gevoelige plek aangeraakt? »
Ik richtte mij weer op mijn werk en duwde de angstige gedachten van mij af. Mijn hoofd begon al te tollen van dit project.
Alleen ter illustratie. | Bron: Midjourney
Ik wilde dit verhaal gewoon afronden. De presentatie vond pas op 14 februari plaats. Ironisch, nietwaar?
Brian was nog niet klaar. Hij liep naar me toe en keek naar mijn computerscherm. “Weet je zeker dat dit een goed idee is?” »
