« Ik heb een maand vrij genomen. Ik ga nergens heen tot ik die gouden glimlach op je gezicht zie, oma. »
En Linda wist wat ze moest doen om Marlene weer te laten lachen.
Alleen ter illustratie | Bron: Pexels
Linda’s aanwezigheid was een grote hulp voor Marlene. Ze hoefde zich geen zorgen te maken over het koken voor zichzelf.
Er waren dagen dat Marlene bedorven brood at als avondeten, als ze geen zin had om een echte maaltijd te maken. Maar nadat Linda was aangekomen, voelde ze zich weer op de been. Marlene had zich nog nooit zo ontspannen en gelukkig gevoeld.
Op een dag hoorde ze stemmen van vreemden buiten haar kamer en ze ging naar buiten om te kijken. Ze was verrast. Linda had de 9.000 dollar uitgegeven aan de renovatie van het huis en het repareren van het lek.
Ik wist dat je opa’s dierbare huis al heel lang wilde opknappen. Ben je nu tevreden, oma?! Ik heb het gerenoveerd, zodat je het weer het prachtige huis kunt geven waar je ooit met opa woonde. Vind je het mooi?
Marlene was sprakeloos. Ze liep zo snel als haar trillende benen haar konden dragen naar Linda toe en gaf haar een knuffel. Marlene had nog nooit zo gehuild als die dag op Linda’s schouders.
Marlene deed vaak een wens. « Ik wil sterven als ik de gelukkigste persoon op aarde ben! » Een week later ging zijn wens in vervulling. Marlene stierf in haar slaap en Linda bleef achter met meer dan alleen een gebroken hart.
Een paar dagen na de begrafenis worden Linda en Brian bij de advocaat ontboden in verband met het testament van de overleden Marlene, waar ze niets van wisten.
Bij aankomst werd hen verteld dat er nog een onverwachte erfenis zou komen.
