« Ik heb een maand vrij genomen. Ik ga nergens heen tot ik die gouden glimlach op je gezicht zie, oma. »
En Linda wist wat ze moest doen om Marlene weer te laten lachen.
Alleen ter illustratie | Bron: Pexels
Het was een grote hulp voor Marlene dat Linda er was. Ze hoefde zich geen zorgen te maken over koken.
Er waren dagen dat Marlene bedorven brood at als avondeten als ze geen zin had om een fatsoenlijke maaltijd te maken. Maar nadat Linda was gearriveerd, voelde ze zich weer op haar benen. Marlene had zich nog nooit zo ontspannen en gelukkig gevoeld.
Op een dag hoorde ze stemmen van vreemden buiten haar kamer en ging naar buiten om te kijken. Ze was verbaasd. Linda had de $ 9.000 uitgegeven aan de renovatie van het huis en het repareren van het lek.
Ik wist dat je opa’s dierbare huis al heel lang wilde opknappen. Ben je nu tevreden, oma?! Ik heb het gerenoveerd, zodat je het weer het prachtige huis kunt geven waar je ooit met opa woonde. Vind je het mooi?
Marlene was sprakeloos. Ze liep zo snel als haar fragiele benen haar konden dragen naar Linda toe en omhelsde haar. Marlene had die dag nog nooit zo gehuild als toen ze op Linda’s schouders lag.
Marlene deed vaak een wens. « Ik wil sterven als ik de gelukkigste persoon op aarde ben! » Een week later ging haar wens in vervulling. Marlene stierf in haar slaap, waardoor Linda achterbleef met meer dan alleen een gebroken hart.
Een paar dagen na de begrafenis worden Linda en Brian bij de advocaat ontboden in verband met het testament van de overleden Marlene, waar ze niets van wisten.
Bij aankomst werd hen verteld dat er nog een onverwachte erfenis zou komen.
