Een liefde die blijft bestaan, zelfs na verlies
Op een avond, terwijl de zon onderging, zat Lily in de achtertuin met Max opgerold naast zich. Ze fluisterde zachtjes: « Denk je dat ze ons ziet? »
Max hief zijn hoofd op naar de hemel voordat hij zachtjes haar hand likte. Voor Lily was dit het antwoord dat ze nodig had.
Sommige wonderen komen niet met donder en al. Soms komen ze in de vorm van een pot met munten, een trouwe hond die zich herinnert, en een klein meisje dat vastbesloten is de liefde niet te laten glippen.
Voor senioren die dit verhaal lezen, is het een herinnering: liefde houdt niet op bij verlies. Liefde leeft voort in herinneringen, in moed en in de banden die we levend houden. Lily en Max herinneren ons eraan dat zelfs wanneer het leven voorgoed verandert, familie en toewijding ons stap voor stap vooruit kunnen helpen.
