Alleen ter illustratie. | Bron: Getty Images
“Ik had een te licht pasgeboren kindje, ik kon hem geen melk geven en ik had geen cent op zak om hem eten of schone luiers te kopen.
“Dus besloot ik Maggie achter te laten bij een kinderdagverblijf dat ik had gevonden. Ik kon daar niet sneller weg.
“Ik heb het daar laten liggen, omdat ik het later nog eens wilde ophalen. Niet als een arm, verslagen meisje, maar als een onafhankelijke vrouw die zich alles kon veroorloven wat haar kind nooit nodig zou hebben.”
“Het heeft mij 11 jaar gekost. En nu ben ik hier, niet in staat om mijn baby terug te nemen. Niet omdat ik het niet kan, maar omdat ik betwijfel of ik zijn liefde meer verdien dan jij. »
“Jij bent zijn moeder. Je kwam terug voor haar. Je hebt jezelf voor haar opgebouwd. “Is dat niet zo?” Steve vroeg aan Sarah. “Dan verdien jij het meer dan wie dan ook.”
Alleen ter illustratie. | Bron: Getty Images
Terwijl Sarah en Steve zwijgend tegen elkaar aanleunden, rende Maggie naar haar moeder en vader. Alle drie beloofden ze elkaar in stilte dat ze hun kostbare tweede kans op het stichten van een gezin niet zouden laten schieten.
Wat leert dit verhaal ons?
