Terwijl sommige mensen rillen bij de eerste noten van een bezwerende melodie , voelen anderen helemaal niets. Waarom? Studies hebben aangetoond dat mensen die gevoelig zijn voor muzikale rillingen, dichtere neurale verbindingen hebben tussen hun auditieve cortex en de emotionele hersengebieden. Met andere woorden, hun hersenen zijn « fijner afgestemd » om muziek intenser en diepgaander te ervaren .
De onderzoekers observeerden bij deze personen een intensere hersenactiviteit in de voorste insulaire cortex en de mediale prefrontale cortex , wat betekent dat ze emoties dieper verwerken . Dit fenomeen beperkt zich niet tot muziek : deze mensen reageren vaak intenser op kunstwerken, aangrijpende films of belangrijke levensgebeurtenissen .
Rillingen, een sleutel tot het begrijpen van onze gevoeligheid voor kunst
Deze verbinding tussen muziek en emotie roept een bredere vraag op: waarom reageren we zo sterk op kunst en esthetiek? Sommige wetenschappers suggereren dat dit vermogen tot diepe gevoelens een sleutelrol heeft gespeeld in de menselijke evolutie .
In vroege samenlevingen versterkten muziek en kunst sociale banden , brachten ze collectieve emoties over en verstevigden ze gemeenschappen . Degenen die het meest op deze stimuli reageerden, waren mogelijk beter in staat om relaties te vormen en samen te werken , waardoor hun overlevingskansen toenamen .
Ook vandaag de dag blijft muziek ons universeel raken en herinnert het ons eraan dat achter een eenvoudige melodie een veel dieper fenomeen schuilgaat : een directe verbinding tussen onze emoties en onze hersenen .
Dus de volgende keer dat u een sensatie ervaart bij het luisteren naar een liedje, bedenk dan dat uw hersenen wellicht een uniek aspect van uw gevoeligheid onthullen.
