« Ik hoef geen soldaat te zijn, » zei Daniel. « Ik hoef alleen maar haar echtgenoot te zijn. »
Ze vertrokken voor zonsopgang, onder leiding van een smokkelaar genaamd Kazi, die zijn leven aan Isaac te danken had.
Nyah bleef in de kapel, omhelsde Daniel nog een laatste keer en fluisterde: « Geloof niet wat ze je vertellen. Geloof wat je voelt. »
De Rode Vallei was meedogenloos: dorre vlakten, smeulende ruïnes en wachttorens bemand door jongens met geweren.
Daniels hart brak bij de aanblik. De corruptie die Amelia aan het licht had gebracht, was geen gewone misdaad – het was menselijke vernietiging vermomd als liefdadigheid.
Op de stoffige markt zag Daniel een vrouw met een vervaagde groene hoofddoek. Zijn hart sloeg een slag over.
Hij rende naar haar toe en riep: “Amelia!”
De vrouw draaide zich om: het was zij niet.
Maar toen fluisterde een bekende stem achter de vrachtwagen: « Daniel? »
Hij draaide zich langzaam om.
Ze stond daar.
Dunner. Littekens. Er liep een litteken over haar linkerwang. Maar die ogen – het waren haar ogen.
Hij deed een trillende stap naar voren. « Amelia…? »
Ze glimlachte zwakjes, met tranen in haar ogen. « Je bent echt klaargekomen. »
Daniel rende naar haar toe en omhelsde haar.
Ze bleven lange tijd stil. De wereld om hen heen vervaagde.
Uiteindelijk zei ze: « Nu komen ze achter jou aan. »
« Laat ze maar, » fluisterde Daniel. « Ik heb je gevonden. Dat is het enige wat telt. »
Amelia vertelde hem dat ze opnieuw moest onderduiken nadat zelfs haar veilige haven was geschonden – en hoe Isaac haar had geholpen haar dood opnieuw in scène te zetten.
Ze probeerde contact op te nemen met Daniel, maar elk bericht werd onderschept. Ze zag zijn verdriet van veraf en vreesde hem mee te sleuren.
« Toen vond ik Nyah, » zei ze, terwijl de tranen over haar wangen stroomden. « Ze deed me denken aan hoop. Dus gaf ik haar de ketting en vroeg haar jou te vinden. »
Daniel schudde ongelovig zijn hoofd. « Dat kleine meisje heeft ons allebei gered. »
Amelia knikte. « Ik wil naar huis, Daniel. Maar we kunnen niet meer leven zoals vroeger. We moeten de waarheid vertellen. »
Daniel pakte haar hand. « Dan doen we het. Samen. »
Met de hulp van Isaac en de getuigenissen van overlevenden als Amelia en Nyah verzamelden ze genoeg bewijs om de hulporganisatie ter verantwoording te roepen en de aandacht van de wereld te vestigen op de misdaden die achter de façade van de liefdadigheidsinstelling schuilgaan.
Het onderzoek schokte de liefdadigheidswereld.
Er waren arrestaties. Ontslagen. En uiteindelijk gerechtigheid.
Maanden later, tijdens een persconferentie in New York, stond Daniel naast Amelia, die volledig hersteld was. De wereld dacht dat ze dood was. Maar nu wisten ze de waarheid.
En op de eerste rij, in een schone jurk en met een trotse glimlach, zat Nyah.
Terwijl de camera’s op haar gericht waren, liep Amelia naar het meisje toe en omhelsde haar.
« Dit, » zei ze in de microfoon, « is de echte heldin van dit verhaal. »
