Deze vraag grenst aan mysterie, maar intrigeert zorgverleners steeds meer. Op palliatieve zorgafdelingen spreken veel verpleegkundigen over momenten van « terminale helderheid »: een plotselinge, soms ontroerende helderheid van geest bij mensen die het einde van hun leven naderen. Een laatste moment van bewustzijn vóór het grote overlijden.
Sommige theorieën suggereren dat deze golf van mentale helderheid mogelijk verband houdt met een laatste sensorische trigger in de hersenen. Meer specifiek, de reukzin registreert microchemische veranderingen in het lichaam… en waarschuwt de hersenen voor een dreigende schok.
Een subtiel maar zeer reëel alarm.
Zonder het te beseffen, kan ons lichaam het begin van het einde aanvoelen. Niet op een dramatische manier, maar als een subtiele overgang die onze zintuigen waarnemen voordat we het zelfs maar kunnen beschrijven. Een kleine verandering in de lucht, een andere sensatie op onze huid, een geur die moeilijk te beschrijven is… en onze geest schakelt over naar de ‘reflecterende’, ‘kalmerende’ of soms zelfs ‘accepterende’ modus.
Onze reukzin onthult veel over ons. Hij detecteert veranderingen, roept herinneringen op… en misschien zelfs afscheid
