Daniels kaken spanden zich, maar hij wist dat hij de situatie niet verder moest laten escaleren. Hij stond nonchalant op, liep naar de telefooncel bij de deur en belde de sheriff. « Mogelijke ontvoering. Miller’s Diner. Snel versterking nodig, » fluisterde hij, met zijn ogen strak op de man gericht.
Binnen enkele minuten kwamen politieauto’s met piepende remmen tot stilstand. Sheriff Tom Harlan kwam binnen, zijn hand rustend op zijn holster. De man bleef kalm en haalde documenten uit zijn tas: een geboorteakte, voogdijpapieren, zelfs een rijbewijs. Alles klopte. De naam was Michael Anders, de vader van Emily Anders.
Opluchting overspoelde sommige gasten, die verder gingen eten. Sheriff Harlan leek zich ongemakkelijk te voelen, maar het protocol was duidelijk. Zonder gegronde redenen kon hij de man niet tegenhouden. Michael grijnsde, klaar om te vertrekken.
Maar toen trok Emily aan de mouw van de sheriff en mompelde met trillende lippen:
« Dat is niet mijn vader. »
De zaal viel stil. Er klonk gemompel door de menigte. Sheriff Harlans instinct vertelde hem dat er iets niet klopte, maar juridisch gezien waren zijn mogelijkheden beperkt. Met vaste stem zei hij: « Meneer Anders, ik heb u nodig om met ons mee te gaan naar het bureau voor een paar routinevragen. »
Michael verstijfde, maar stemde toe. Daniel, die niet opzij wilde stappen, bood aan om een getuigenverklaring af te leggen. Emily klampte zich vast aan de zijde van de sheriff en weigerde de man te benaderen van wie ze volhield dat het niet haar vader was.
Op het bureau werden de documenten die Michael had overgelegd, onderzocht. Ze zagen er perfect uit – zo nauwkeurig dat alleen gespecialiseerde tests inconsistenties aan het licht konden brengen. Terwijl Michael rustig vertelde over zijn leven als alleenstaande vader, zat Emily rustig bij de Kinderbescherming te tekenen op een vel papier. Ze schetste een klein huis met gesloten ramen, een donkere auto buiten en zijzelf, alleen staand.
De maatschappelijk werkster, Heather Collins, zweeg even. De tekening kwam griezelig bekend voor – het leek op een pand dat in een nabijgelegen district werd onderzocht op vermoedelijke illegale activiteiten.
Toen Michael ermee geconfronteerd werd, wankelde zijn zelfvertrouwen. Zijn verhaal veranderde, zijn toon werd harder. Daniel merkte de ingestudeerde aard van zijn bewegingen op – meer een voorstelling dan een waarheid.
Sheriff Harlan stond voor een onmogelijke beslissing. De man laten gaan kon een kind in gevaar brengen; hem zonder bewijs vasthouden kon juridische problemen opleveren. Uiteindelijk gaven Emily’s trillende woorden hem de doorslag. Hij beval tijdelijke beschermende hechtenis totdat de feiten konden worden geverifieerd.
