De maatschappelijk werkster, Heather Collins, zweeg even. De tekening kwam griezelig bekend voor – het leek op een pand dat in een nabijgelegen district werd onderzocht op vermoedelijke illegale activiteiten.
Toen Michael ermee geconfronteerd werd, wankelde zijn zelfvertrouwen. Zijn verhaal veranderde, zijn toon werd harder. Daniel merkte de ingestudeerde aard van zijn bewegingen op – meer een voorstelling dan een waarheid.
Sheriff Harlan stond voor een onmogelijke beslissing. De man laten gaan kon een kind in gevaar brengen; hem zonder bewijs vasthouden kon juridische problemen opleveren. Uiteindelijk gaven Emily’s trillende woorden hem de doorslag. Hij beval tijdelijke beschermende hechtenis totdat de feiten konden worden geverifieerd.
Emily huilde zachtjes terwijl ze in veiligheid werd gebracht, maar draaide zich om naar Daniel. « Je geloofde me, » fluisterde ze. Voor een man gevormd door jarenlange dienst, wogen die woorden zwaarder dan welke medaille dan ook.
De volgende dagen kwam de waarheid aan het licht.
Deskundigen bevestigden dat de identiteitspapieren met professionele precisie waren vervalst. « Michael Anders » was een alias; zijn echte naam, Robert Lang, was verbonden aan een netwerk dat onder federaal toezicht stond vanwege financiële misdrijven en documentfraude.
Emily’s fragmentarische herinneringen suggereerden dat ze maandenlang geïsoleerd was geweest, vaak was verhuisd en te horen had gekregen dat ze niet met vreemden mocht praten. Ze wist niet waar haar moeder was – alleen dat ze « ver weg was gestuurd ».
