Ik zag een moedervlek op het lichaam van mijn nichtje en realiseerde me dat mijn man vreemdging – Verhaal van de dag

Onder de cederboom genoot ik van de bries, met de kleine Sofia in mijn armen. Hoewel ze de dochter is van mijn schoonzus Fiona, heb ik toch de genegenheid voor haar die van een moeder.

Mijn man, David, had een triest beeld geschetst van zijn vervreemde en afstandelijke familie, dus de komst van Fiona en Sofia in onze buurt kwam als een verrassing. Maar hun aanwezigheid bracht mij een vreugde die ik niet had verwacht.

Terwijl we van onze picknick genoten, knikte ik geamuseerd toen Fiona haar luchtige aanbod deed om Sofia terug te brengen.  » Nee. Je moet eerst een beetje opruimen. “We zijn hier heel gelukkig,” hield ik vol, terwijl ik haar baby steviger in mijn armen hield.

Fiona’s lach verwarmde mijn hart. Een paar minuten later was het eten met de bijbehorende dekens neergezet en Sofia was veel onrustiger dan daarvoor. Ik wist meteen wat ik moest doen en legde haar langzaam en voorzichtig op het picknickmatje. Vervolgens begon ik haar kleren uit te trekken en haar luier te verschonen.

Maar toen ik naar zijn luiers keek, zag ik dat ze nog steeds kraakhelder waren. Ik was nog bezig de luier om Sofia’s middel te doen toen ik de moedervlek op haar rug zag. Een paar seconden lang bleef ik stokstijf staan, mijn ogen gericht op deze moedervlek die mij zo bekend voorkwam. Ik zou zweren dat het ook op de rug van mijn man zat.

Een minuut later had ik Sofia aangekleed en hield ik haar voorzichtig in mijn armen, terwijl ik aandachtig naar haar gezicht keek. Ik fronste mijn wenkbrauwen en dacht aan alle mogelijkheden. Ik vroeg me af wat de echte relatie tussen David en Fiona was.

De nabijheid van Fiona en David leek een aanwijzing in een puzzel waarvan ik niet wist dat ik hem aan het leggen was. Maar ik deed alsof ik het ermee eens was en zette ons ontspannen gesprek en onze gezellige picknick voort. Ik koos ervoor om eerst te observeren voordat ik mijn mening gaf.

Later die avond, in ons rustige huis, bleef ik David met evenveel warmte behandelen als altijd, maar de ontdekking van de moedervlek had twijfels in mijn hoofd gezaaid. Terwijl ik hem hielp af te drogen na het douchen, iets wat we soms op een speelse manier deden in de badkamer, kon ik het niet laten om naar de moedervlek op zijn rug te staren.

Het leek te veel op dat van Sofia. De gelijkenis was onmiskenbaar en maakte mij verdrietig. Ik stopte met hem te helpen en hoorde hem lachen.

« Je had me op zijn minst moeten waarschuwen dat de koninklijke behandeling maar een paar seconden duurde, » grapte David, terwijl hij de vreselijke dingen die door mijn hoofd gingen negeerde.

De mogelijkheid dat David al die jaren tegen mij had gelogen, was te pijnlijk.

Toen ik uit de badkamer kwam, besloot ik op zoek te gaan naar de waarheid door een DNA-test uit te voeren tussen Sofia en David.

« Ik moet weten of Fiona zijn maîtresse is, » fluisterde ik voordat ik in slaap viel.

***

Toen Fiona de volgende keer langskwam, deed ik alsof ik normaal was. Ik rende zelfs naar de baby om hem op te pakken. Het lichte gewicht en de warmte van de baby bevrijdden mijn geest.

« Op dit punt kunnen Sofia en ik net zo goed bij elkaar intrekken, » zegt Fiona lachend.

« Natuurlijk, we zijn allemaal familie, » antwoordde ik, terwijl ik ongemakkelijk lachte. Gelukkig heeft ze het niet gemerkt.

Terwijl Fiona afgeleid was, maakte ik van de gelegenheid gebruik om DNA-monsters te verzamelen: het speeksel van Sofia en het haar van David, ondanks zijn verwarring.

  » Ontspannen. « Ik heb je alleen maar geholpen om iets uit je hoofd te zetten, » antwoordde ik toen hij protesteerde toen ik aan zijn haar trok.

Mijn vastberadenheid werd sterker toen ik de DNA-monsters inleverde, meer dan ooit overtuigd van mijn actieplan. Ik mocht de uitslag in ontvangst nemen en heb die met enthousiasme aanvaard.  Hoe eerder hoe beter , zei ik tegen mezelf.

De daaropvolgende bezoeken van Fiona aan Sofia maakten mijn ongerustheid alleen maar groter. Zijn pogingen om een ​​gesprek met mij aan te knopen klonken als spot, wat mijn woede aanwakkerde en zijn aanwezigheid ondraaglijk maakte.

Op een dag probeerde Fiona met mij te praten en om niet te hoeven antwoorden, deed ik alsof ik ziek was terwijl ik in de woonkamer televisie keek. Al snel kwamen David en Fiona erbij. Hun ongedwongen geklets werkte op mijn zenuwen.

Maar hun gesprek over Sofia’s toekomstige woorden was de druppel.

“Sofia wordt binnenkort twee jaar oud. « Ik vraag me af wat haar eerste woordjes zullen zijn, » zei David met een zeldzame glimlach terwijl hij naar Sofia’s gezicht keek. “Carmen, wat denk jij?”

 » Ik weet het niet. « Het zou ‘poep’ kunnen zijn, als dat zo is, » riep ik uit.

« Ik denk dat het papa zou kunnen zijn, » antwoordde David zelfverzekerd, terwijl hij zijn borst vooruit zette als een trotse vader.

Het heeft mij tot het uiterste gedreven.

Ik stond meteen op van de bank en wees naar hen. “Dat is genoeg!” Zeg me de waarheid, Sofia is jouw kind!  » schreeuwde ik. Probeer het niet eens te ontkennen. Ik zag de moedervlek op jouw rug en op die van Sofia. »

Mijn woede veranderde snel in verdriet. Er vormden zich tranen in mijn ogen en mijn stem klonk zachter dan ik wilde. Hun stilte en geschokte blikken bevestigden mijn angsten.

“Elke keer als ik vragen stel over Sofia’s vader, krijg ik nooit een antwoord. Vertel me de waarheid!  » vroeg ik, terwijl ik mijn gezicht bedekte.

Ik had verwacht dat ze iets zouden zeggen of zichzelf zouden verdedigen, maar ze zaten daar maar, met een geschokte blik op hun gezicht, alsof ze verrast waren dat ik de waarheid had ontdekt. Ik draaide me om en rende naar buiten.

Toen ik wegging, zag ik als laatste David die in zijn auto wilde stappen en mij wilde achtervolgen. Fiona hield hem echter tegen.

Wordt vervolgd op de volgende pagina 👇