«
De gasten lachten, maar ik was verbijsterd en vernederd. Ik voelde dat iedereen naar me staarde. Ze probeerde het af te doen als humor, maar ik schaamde me zo dat ik even naar buiten moest.
Later die avond nam ik haar apart en vertelde haar hoe gekwetst ik was. Ik herinnerde haar eraan dat ik haar had gevraagd het cadeau privé te houden. Ze wuifde mijn gevoelens weg en zei dat ik overdreven reageerde en dat ik « moest leren om een grapje te accepteren ». Ik bleef kalm, maar vertelde haar dat ik me na haar actie niet meer op mijn gemak voelde om hen het geld van de huwelijksreis te geven en dat ik de geplande overboeking zou annuleren.
Nu noemt ze me kinderachtig en zegt ze dat ik de gelukkigste tijd van haar leven verpest met één domme opmerking. Mijn moeder is het met haar eens en vindt dat ik gewoon had moeten wachten tot na de huwelijksreis om met haar te praten. Ze zegt dat het verkeerd is om een huwelijkscadeau terug te nemen.
