Camilla laat haar nieuwe buurvrouw, Claire, haar barbecue gebruiken… totdat ze thuiskomt en een ramp in de achtertuin aantreft. Terwijl ze om elementair respect vraagt, eist haar buurman dat Camilla zich aan haar regels houdt. Maar wanneer Camilla de waarheid online onthult, zijn de gevolgen veel erger dan iedereen had verwacht. Sommige lessen leer je alleen op de harde manier.
Toen mijn nieuwe buurvrouw, Claire, zes maanden geleden bij mij introk, dacht ik dat ze normaal was. Gewoon een vrouw die in haar gang blijft en de buurt niet te veel verstoort.
Een verhuiswagen en dozen | Bron: Midjourney
Ze was in de veertig en woonde samen met haar 16-jarige zoon Adam. In eerste instantie leek ze ontspannen. Vriendelijk zelfs. Ik leende haar een ladder en een tuinslang en liet haar zelfs onze buitenbarbecue gebruiken toen we niet thuis waren.
Ik dacht er niet veel over na. Het is toch gewoon buurtgedrag?
Dat is niet waar.
Op een weekend gingen mijn man David en ik met de kinderen op bezoek bij mijn ouders.
Een lachende vrouw met haar zoon | Bron: Midjourney
« We kunnen een avondje uit hebben terwijl je ouders de oma- en opa-taken overnemen, » zei David terwijl hij snacks inpakte voor de twee uur durende rit.
Ik moet toegeven dat ik er even aan toe was om de stad te verlaten. Ik voelde me rusteloos en wilde gewoon een verandering van omgeving voordat ik het gevoel kreeg dat ik zou stikken.
Wij gingen voor twee dagen weg.
En toen we terugkwamen?
Voedselcontainers op een aanrecht | Bron: Midjourney
Mijn God.
Onze achtertuin zag eruit alsof het een barbecue-apocalyps had overleefd.
Lege bierflessen lagen verspreid over het terras, mijn potplanten waren omvergeworpen en het speelgoed van de kinderen lag overal. Het terras zat onder de vetvlekken. Ons ooit zo mooie grillrestaurant zag eruit alsof het ternauwernood een explosie had overleefd.
Ik stond daar, starend naar de puinhoop, met onrustige ogen.
Een verwoest terras | Bron: Midjourney
Haal diep adem, Camilla, zei ik tegen mezelf. Misschien is er een verklaring voor dit alles.
Dus ik klopte op de deur van de buren. Claire antwoordde, nog steeds in haar pyjama, en ze leek volkomen onbewogen.
« Oh ja, » zei ze lachend. “Het was Adams verjaardagsfeestje. Jullie kennen kinderen toch wel? Dat is wat ze doen. »
Ik knipperde met mijn ogen. Ik had het gevoel dat mijn hersenen aan het tikken waren.
Een vrouw staat in haar deuropening | Bron: Midjourney
Is dit wat kinderen doen? Was ze boos? Heeft ze de rommel niet gezien? Wat is er aan de hand?
“Mijn tuin is geen openbaar park, Claire. Je had tenminste kunnen opruimen. »
