Lucas zweeg en keek naar zijn handjes. Ik zag dat hij het moeilijk vond om te begrijpen. « Maar ze zei dat ze mijn moeder was. Je kunt haar niet wegsturen, pap, » fluisterde hij, zijn ogen vulden zich met tranen.
Ben omhelsde hem stevig, zijn stem klonk emotioneel. « Ik weet het, maatje. Maar het was haar manier om je dichter bij je moeder te brengen. Ze houdt van je, net als wij. En we gaan haar helpen beter te worden. »
Een vrouw staat op een zolder | Bron: Midjourney
Later die dag regelde Ben dat Emily naar een dokter ging. Het was een pijnlijk proces; Ze protesteerde en huilde zelfs, maar Ben bleef standvastig en legde haar uit dat ze hulp nodig had. Toen ze eenmaal in het ziekenhuis was opgenomen, voelde het huis rustiger aan, bijna lichter.
Lucas had er in het begin moeite mee. Hij vroeg naar Emily en vroeg zich soms af of ze terug zou komen. Maar geleidelijk aan begon hij te beseffen dat wat hij geloofde, niet de werkelijkheid was, en hij begon vrede te sluiten met de waarheid.
Door alles heen zijn Ben en ik dichter naar elkaar toe gegroeid. We steunden elkaar en hielpen Lucas met het verwerken van de situatie.
Een gelukkig stel | Bron: Midjourney
Het was niet de reis die ik verwachtte toen ik met hem trouwde, maar op de een of andere manier zijn we er samen sterker uit gekomen. Niet alleen verbonden door de liefde, maar ook door alles wat we als gezin hebben meegemaakt.
