« Mama zegt dat je niet aan haar spullen mag komen. »
Mijn hart sloeg een slag over. « Wat bedoel je, lieverd? » vroeg ik, terwijl ik probeerde kalm te blijven en de gang afkeek.
Een verdwaasde vrouw | Bron: Midjourney
Een verdwaasde vrouw
Ze keek weg. « Misschien is het zo beter. Misschien helpt het haar om het gevoel te hebben dat ze er nog is. »
Ik voelde me duizelig toen ik de kamer verliet en de deur achter me dichttrok. Het overtrof mijn stoutste dromen. Ik ging meteen naar beneden en ontmoette Ben in de woonkamer. Zijn gezicht toonde meteen bezorgdheid toen hij me zag.
« Nou, » fluisterde ik, nauwelijks in bedwang houdend. « Waarom heb je me niets over Emily verteld? »
Hij verbleekte en keek weg. « Brenda, ik… »
Verbaasde man kijkt naar iemand | Bron: Midjourney
« Besef je wel wat ze heeft gedaan? Lucas denkt… hij denkt dat ze zijn echte moeder is! »
Bens gezicht betrok en hij zakte neer op de bank, met zijn hoofd in zijn handen. « Ik wist niet dat het zo erg was. Ik dacht… ik dacht dat het beter zou zijn om haar hier te houden, uit het zicht. Ik kon haar niet alleen laten. Ze is mijn zus. En na de dood van Irene was Emily niet meer dezelfde. Ze weigerde alle hulp. »
Ik ging naast hem zitten en pakte zijn hand. « Maar ze valt Lucas lastig, Ben. Hij is nog maar een kind. Hij begrijpt het niet. »
Een vrouw die er vriendelijk en bezorgd uitziet | Bron: Midjourney
Ben zuchtte en knikte langzaam. « Je hebt gelijk. Het is niet eerlijk tegenover Lucas en jou. We kunnen niet doen alsof alles goed is. »
Na een moment fluisterde ik: « Ik denk dat we een camera moeten neerzetten om te kijken of ze echt haar kamer heeft verlaten. Gewoon voor de zekerheid. »
Ben aarzelde, maar stemde uiteindelijk toe. Die avond plaatsten we een kleine verborgen camera voor Emily’s deur.
De volgende avond, nadat Lucas naar bed was gegaan, zaten we in onze kamer naar de video te kijken. Urenlang gebeurde er niets. Toen, net na middernacht, hoorden we de deur krakend opengaan.
Grijswaardenfoto van een open zolderdeur | Bron: Midjourney
Grijswaardenfoto van een open zolderdeur | Bron: Midjourney
Emily liep de gang op, haar haar losjes om haar gezicht, en bleef naar de slaapkamerdeur van Lucas staren.
Toen verscheen Lucas, wreef in zijn ogen en liep naar haar toe. Zelfs op het korrelige scherm kon ik zijn kleine handje naar het hare zien reiken. Ze knielde neer en fluisterde iets tegen hem, terwijl ze haar hand op zijn schouder legde. Ik kon de woorden niet horen, maar ik zag Lucas knikken en iets terugzeggen, haar met dezelfde oprechte blik aankijkend.
Een jonge jongen staat in zijn kamer | Bron: Midjourney
Ik voelde een golf van woede en verdriet die ik niet kon bedwingen. « Ze… voedde haar verbeelding, Ben. Dat is niet gezond. »
Ben staarde naar het scherm, zijn gezicht vertrokken en moe. « Ik weet het… Dit is te ver gegaan. We kunnen haar dit niet langer laten doen. »
De volgende ochtend ontmoette Ben Lucas en legde hem alles in eenvoudige bewoordingen uit. Hij vertelde haar dat haar tante Emily ziek was, dat de ziekte haar soms verwarde gedrag veroorzaakte, en dat haar echte moeder niet meer terug zou komen.
