In een wereld waar alles snel gaat, waar we meer weggooien dan bewaren, kan het tegenkomen van een object dat even banaal als intrigerend is, een uitnodiging zijn om te vertragen. Om te observeren. Om je af te vragen waar het vandaan komt, wie het heeft gebruikt en waarom het er vandaag de dag nog steeds is.
Een eindeloos raadsel… en dat is prima
En wat als het mooiste aan dit verhaal uiteindelijk juist was dat er geen einde was? Dat dit raster een mysterie blijft, een anekdote om te vertellen tijdens etentjes met vrienden, een knipoog naar het verleden die in het heden is geslopen? Als een metalen Proust-madeleine herinnert het ons eraan dat objecten soms niet slechts één doel dienen. Ze verbinden ons simpelweg.
