Ik keek toe.
« Jenna, » zei ze zachtjes. « Het spijt me. Wat… waarom zou hij dat doen? »
Maar ik had geen antwoord op die vraag. De rest van de dag was een waas. Ik annuleerde mijn afspraken en negeerde bezorgde berichten van vrienden en familie. Ik kon niet uitleggen wat er gebeurd was, omdat ik het nauwelijks begreep.
Toen Adam eindelijk thuiskwam, zat ik in de woonkamer op hem te wachten.
Uitsluitend ter illustratie
De kapotte jurk lag op de salontafel tussen ons in.
Zijn gezicht verbleekte bij het zien van mijn uitdrukking. « Jenna, ik kan het uitleggen… »
« Uitleggen? » onderbrak ik hem, mijn stem trillend van woede. « Leg uit hoe je mijn trouwjurk expres hebt vernield? Hoe je tegen me hebt gelogen? »
arrow_forward_iosLees meer
Pauzeren
00:00
00:10
01:31
Dempen
Gedistribueerd door
GliaStudios
« Het is niet wat je denkt, » smeekte hij. « Jason… hij heeft me een paar dingen verteld. Over jou en je ex. Hij zei dat jullie een relatie hadden, dat je aan ons twijfelde. »
Ik staarde hem aan, ongelovig en woedend. « En je geloofde hem? Na vijf jaar samen dacht je dat ik je zou bedriegen? »
Adams schouders zakten in. « Hij suggereerde… zei dat als ik de jurk zou verpesten, jouw reactie zou laten zien hoeveel je echt om de bruiloft gaf. Om mij. »
« Dus je besloot me op de proef te stellen? » spuugde ik uit. « Door de jurk van mijn dromen te verpesten? »
Adam huilde nu. « Het spijt me, Jenna. Ik weet niet wat ik dacht. Alsjeblieft, we kunnen dit oplossen. We kunnen een nieuwe jurk voor je kopen… »
Uitsluitend ter illustratie
« Een nieuwe jurk? » Ik lachte bitter. « Denk je dat dit iets met de jurk te maken heeft? Je hebt me verraden, Adam. Je hebt je jaloezie en onzekerheid alles laten verwoesten wat we hadden. »
Op dat moment, kijkend naar de man die ik dacht te kennen, realiseerde ik me iets. De kleren waren niet het enige dat onherstelbaar kapot was gemaakt.
« De bruiloft gaat niet door, » fluisterde ik. « Ik kan niet trouwen met iemand die me niet vertrouwt. »
Adams smeekbeden gingen verloren in het achtergrondgeluid toen ik de kamer, het huis en het leven dat we samen hadden gepland, verliet.
Uitsluitend ter illustratie.
De volgende dagen waren gevuld met afzeggingen en verklaringen. Mijn vrienden steunden me, boden troost en een schouder om op te huilen. Maar toen de eerste schok voorbij was, kwam er een andere emotie naar boven: woede.
Niet alleen Adam, maar ook Jason. Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik me realiseerde dat hij de kern van alles was. Hij had Adam verdraaid, hem met leugens bedrogen en uiteindelijk onze relatie kapotgemaakt.
En waarom? Jaloezie? Verveling? Wat de reden ook was, ik wist dat ik het niet ongestraft kon laten.
Na veel onderzoek vond ik eindelijk wat ik zocht. Bewijs dat Jason zijn vriendin Sophie al maanden bedroog. Data, locaties en zelfs een paar compromitterende foto’s van een gemeenschappelijke kennis die hem met een andere vrouw had gezien.
Ik heb dagenlang getwijfeld over wat ik met deze informatie moest doen. Een deel van me wilde Jason persoonlijk confronteren, om zijn uitdrukking te zien wanneer hij besefte dat zijn spelletje voorbij was. Maar uiteindelijk koos ik voor een andere, destructievere strategie.
Ik maakte een anoniem e-mailaccount aan en stuurde alles naar Sophie. Geen opmerkingen of beschuldigingen, alleen feiten en gegevens om het te bewijzen.
De gevolgen waren spectaculair.
Sophie beëindigde publiekelijk haar relatie met Jason en stelde hem op sociale media aan de kaak vanwege zijn ontrouw. Haar vrienden kozen al snel partij, en de meesten steunden Sophie. Jasons reputatie, die hij in de loop der jaren zorgvuldig had opgebouwd, stortte binnen een paar dagen in.
Ik zag het allemaal van een afstandje gebeuren en voelde een duistere voldoening.
Uitsluitend ter illustratie
Pas een paar weken later, toen ik Adam in een koffiebar zag, besefte ik de ernst van de situatie. « Ik heb over Jason gehoord, » zei ik, na een ietwat ongemakkelijke begroeting.
Adam knikte moe. « Ja. Het blijkt dat hij tegen veel mensen heeft gelogen, niet alleen tegen mij. Ik… het spijt me zo, Jenna. Voor alles. »
Ik keek hem even aan. De woede die ik had gevoeld…
Uitsluitend ter illustratie
Het gevoel dat al weken aanhield, leek te verdwijnen en liet alleen een diepe pijn achter voor wat had kunnen zijn.
« Ik aanvaard je excuses. Het spijt me ook, » zei ik uiteindelijk. « Niet om wat ik gedaan heb, maar om wat we verloren hebben. »
Toen ik wegliep, voelde ik me lichter. De jurk, de bruiloft en het verraad waren allemaal verleden tijd. Ik kon de toekomst die me te wachten stond niet voorzien, maar die was helemaal van mij.
Voor het eerst in weken glimlachte ik.
