In de stilte van de nacht, terwijl hij sliep, maakte ze een map aan op haar eigen laptop. Ze noemde die Fortress. Daarin bewaarde ze elke notitie, elk stukje bewijs en de contouren van een plan dat ervoor zou zorgen dat hij haar nooit zou ontnemen wat haar rechtmatig toekwam.
Wat Dorian nooit wist, was dat Elara al lang voor hun huwelijk rijk was. Ze had Montrose Holdings opgebouwd, een logistiek bedrijf voor kunst dat in alle stilte uitgroeide tot een Europese grootmacht met een waarde van bijna een half miljard euro. Ze schepte er nooit over op, zocht nooit tijdschriften of interviews op en liet anderen denken dat Dorian de financiële steunpilaar van de familie was. Ze gaf de voorkeur aan schaduwen boven schijnwerpers, vrijheid boven applaus.
Die schaduwen vormden haar schild.
In de daaropvolgende weken begon ze zich onopvallend te verplaatsen. De eerste kleine aanpassingen: haar naam loskoppelen van joint ventures, contact opnemen met een Zwitserse bankadviseur via een nummer dat Dorian niet had, en nieuwe vennootschappen oprichten die onder verschillende trusteeships werden geregistreerd. Elke overdracht was een fluistering, onzichtbaar in het geraas van de dagelijkse transacties.
