Ik merkte dat er dingen verdwenen waren uit het huis van mijn zieke moeder, dus ik installeerde verborgen camera’s en wat ik zag schokte me – Verhaal van de dag

« En toch heb je me er niet van weerhouden Jane te beschuldigen, » zei ik, terwijl mijn woede oplaaide. « Je hebt me haar laten aanvallen terwijl je je verstopte. »

« Ik weet het. Ik haat mezelf erom, » zei Kaden met neergeslagen ogen. « Ik schaam me. »

« Ik wil dat je weggaat, » zei ik vastberaden.

« Wil je scheiden? » vroeg hij, zijn stem nauwelijks hoorbaar.

Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat ik je nu niet aan kan kijken. Maak je spullen morgen maar klaar, want ik ben aan het werk. Ik stuur je een berichtje als ik er klaar voor ben om te praten.

Hij knikte langzaam, met tranen in zijn ogen. « Het spijt me zo, Violet. Ik hou zo veel van jou en Milo, » fluisterde hij voordat hij wegging.

Zodra de deur dichtviel, stortte ik in en stroomden de tranen over mijn gezicht. Nadat ik had gecontroleerd of Milo sliep, reed ik naar Jane’s huis.

Toen ze de deur opendeed, kon ik nauwelijks spreken. « Het spijt me, » bracht ik uit, terwijl de tranen over mijn wangen stroomden.

Jane omhelsde mij zonder aarzelen.

« En bedankt, » zei ik snikkend. « Voor alles. Zelfs voor het helpen van Kaden. »

« Ik heb het niet voor hem gedaan, » zei Jane zachtjes. « Ik heb het voor jou gedaan, Violet. »

“Vergeef me alsjeblieft,” smeekte ik.

« Het is oké. Ik zal er altijd voor je zijn, » zei Jane terwijl ze me stevig omhelsde.