Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Milo had stabiliteit nodig, en Kaden thuis bood die. Ook al had hij zijn handen vol, Kaden sprong vaak bij om mama te helpen. Hij klaagde nooit, en daar ben ik hem enorm dankbaar voor.
De weken erna klaagde moeder steeds dat ze dingen miste.
Eerst dacht ik dat ze gewoon gedesoriënteerd was, maar toen begon ik het ook te merken. Kleine voorwerpen – sieraden, souvenirs – waren verdwenen.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Dit gebeurde altijd op Janes bezoekdagen. Mijn frustratie sloeg om in woede. Hoe kon ze zo egoïstisch zijn?
Ik kon het niet langer negeren. Ik reed naar Jane’s huis, vastbesloten om haar recht in de ogen te kijken.
Jane deed de deur open, deed een stap achteruit en sloeg haar armen over elkaar. « Ben je hier om me weer van diefstal te beschuldigen? » vroeg ze met scherpe stem.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Mama is nog meer spullen kwijtgeraakt, » zei ik, terwijl ik probeerde mijn stem beheerst te houden.
Jane trok een wenkbrauw op. « En jij denkt dat ik ze heb meegenomen? Waarom zou ik? »
« Omdat je altijd al zo bent geweest! Je hebt dit al eerder gedaan, en ik weet dat je het geld nodig hebt! » snauwde ik.
Janes gezicht verhardde. « Waarom vraag je je man niet hoe het is om geld nodig te hebben? »
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Betrek Kaden hier niet bij! » riep ik. « Hij is de enige die me echt helpt! »
Jane spotte. « Als je er zo zeker van bent, bel dan de politie. Ga je gang. Doe het. »
« Misschien doe ik dat wel! » riep ik. Zonder op een antwoord te wachten, liep ik weg en sloeg de deur achter me dicht.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
In plaats van de politie te bellen, besloot ik beveiligingscamera’s bij het huis van mijn moeder te installeren.
Ik ging naar de winkel, kocht een set camera’s en reed terug, vastbesloten om degene die haar spullen meenam, te betrappen.
Toen ik het huis binnenkwam, was ik verrast Nancy te zien. Haar dienst was al uren geleden afgelopen.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Wat doe je hier? » vroeg ik, terwijl ik de doos met camera’s op tafel zette.
‘Jane zei dat ze me zou betalen om extra uren te werken zodat jij kon uitrusten,’ antwoordde Nancy terwijl ze haar handen aan een theedoek afveegde.
« Dat is niets voor hem, » zei ik terwijl ik mijn ogen tot spleetjes kneep.
« Waarom? Ze heeft het al eerder gedaan, » zei Nancy verbaasd. « Ze heeft me alleen gevraagd het je niet te vertellen. »
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Ik staarde haar aan, onzeker over wat ik moest zeggen. Het paste niet bij mijn beeld van Jane, maar ik kon Nancy’s woorden niet weerleggen.
Ik pakte de camera’s en begon ze op te stellen in de woonkamer en de slaapkamer van mijn moeder.
Toen ik klaar was, zag ik een stapel nieuwe doktersrekeningen op het aanrecht liggen. Ik bladerde erdoorheen en voelde een brok in mijn keel. De bedragen waren enorm.
