Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Nee. Ik heb dit doosje al heel lang niet meer aangeraakt, » zei mama. « Ik wilde je iets bijzonders geven om te bewaren, maar toen ik het opende, waren de oorbellen verdwenen. »
“Heeft er vandaag iemand bij je langsgekomen?” vroeg ik, fronsend.
« Nee. Nancy was met verlof, » zei mama. « Alleen Jane kwam vanochtend langs. Ze wilde alleen even kijken hoe het met me ging. »
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Ik zal het aan Jane vragen, » antwoordde ik.
« Niet doen, » zei mama vastberaden. « Jane zou niet vliegen. Ik wil niet dat jullie weer ruzie krijgen. »
« Ik zal voorzichtig zijn, » beloofde ik. « Ik moet het gewoon even vragen. »
Nadat mama naar bed was gegaan, reed ik naar Janes appartement. Mijn frustratie was op zijn hoogtepunt. Ik klopte op haar deur en wachtte. Het duurde even, maar eindelijk deed ze open.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Hallo, zus, » zei Jane. Ze deed een stap opzij om me binnen te laten.
« Hallo, » antwoordde ik met een koude stem. Ik keek zijn woonkamer in. Overal lagen lege bezorgdozen en gereedschap.
“Ben je ergens mee bezig?” vroeg ik, wijzend naar de rommel.
« Even wat dingen voor mijn werk, » antwoordde Jane. « Maar je bent hier toch niet gekomen om daarover te praten? »
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« De gouden oorbellen van mama zijn verdwenen, » zei ik botweg.
Jane sloeg haar armen over elkaar. « En jij denkt dat ik ze heb meegenomen. Natuurlijk. »
« Jij bent de enige die hem vandaag heeft bezocht, » zei ik.
« Waarom zou ik haar oorbellen afpakken? », vroeg Jane scherp.
« Misschien omdat je blut bent. Misschien omdat je geld nodig hebt voor domme dingen, » snauwde ik.
