Een smartphone op tafel | Bron: Pexels
Hij keek naar de beller-ID. De nervositeit was duidelijk op zijn gezicht te lezen.
« Pardon, » fluisterde hij, terwijl hij zich van de tafel afduwde. « Ik moet dit even aannemen. »
Toen hoorde ik het. Mijn schoonvader, de man die op familiebijeenkomsten nauwelijks drie zinnen achter elkaar kon uitspreken, sprak vloeiend Engels.
Mijn hart stond stil.
Mijn overleden stiefvader kwam uit Londen en voedde me op met zijn moedertaal, maar mijn schoonouders wisten dat niet. Ze vroegen nooit naar mijn achtergrond of welke talen ik vloeiend sprak.
Een verbijsterde vrouw | Bron: Midjourney
« Ja, ze is perfect, » zei Arnold in het Engels, zijn stem was duidelijk hoorbaar vanuit de gang.
De medische resultaten zijn uitstekend. Ze zou de ideale kandidaat zijn. Jong, gezond, direct beschikbaar en zonder verplichtingen hier. Ja, perfect, de volgende vlucht… Parijs, ja, ja… »
Mijn handen trilden op het smetteloze tafelkleed toen hij verder ging: « Het contract is volgende week klaar. Het is al te laat. Ik betaal de kosten wel, maak je geen zorgen! Mijn schoondochter en zoon weten het pas… ja, dat is beter zo. Ze hebben al genoeg teleurstellingen meegemaakt. »
Een oudere man praat aan de telefoon | Bron: Freepik
Toen Arnold terugkwam, fronsten Bessie’s perfect geëpileerde wenkbrauwen argwanend. « Is alles goed, mijn liefste? »
« Gewoon een oude vriendin van vroeger, » antwoordde hij kalm, terwijl hij weer ging zitten. « Mevrouw Collins… herinnert u zich haar nog van mijn jaar in het buitenland? »
« Die uitwisselingsstudent? » Bessie’s lippen werden dunner. « Wat… onverwacht. »
Ik keek aandachtig naar Arnolds gezicht, op zoek naar enig teken van liefde. Ik zei: « Ze moet wel bijzonder zijn, dat ze na al die jaren nog steeds contact met me houdt. »
Een vrouw kijkt naar iemand | Bron: Midjourney
‘Sommige vriendschappen,’ antwoordde hij, terwijl hij me kort aankeek, ‘zijn het waard om te behouden, ondanks de tijd en afstand.’
Jacob reikte naar meer cheesecake, zich niet bewust van de onderstroom. « Dit is geweldig, Mary. Heb je iets veranderd? »
« Een nieuw recept, » zei ik zachtjes, terwijl ik mijn schoonvader nog steeds aankeek. « Soms kan verandering verrassend zijn, maar dan op een positieve manier. »
Een vrouw kijkt naar iemand terwijl ze een witte keramische mok vasthoudt | Bron: Pexels
Die nacht leek onze slaapkamer te klein om mijn razende gedachten te huisvesten.
Om 2 uur ‘s nachts zat ik gebogen over mijn laptop en scrollde koortsachtig door de websites van luchtvaartmaatschappijen. Mijn handen trilden toen ik onze creditcardgegevens invoerde en uiteindelijk drie eersteklas tickets naar Parijs boekte.
« Mary? » Jacobs stem was schor van de slaap. « Wat ben je aan het doen? »
Ik draaide me om, tranen vertroebelden mijn zicht. « Je vader sprak Engels. »
« Ja, hij sprak met een oude vriend, » geeuwde hij, terwijl hij met een hand door zijn warrige haar streek.
