Kort daarna benaderde de moeder van de bruid haar schoonvader. Haar gezichtsuitdrukking was een mengeling van bezorgdheid en beschuldiging. “Waarom heb je ervoor gekozen om het vandaag op deze manier te zeggen? « vroeg ze hem zachtjes, maar met een intensiteit die haar eigen kwelling verraadde. De schoonvader keek naar de vrouw met wie hij tien jaar van zijn leven had doorgebracht en antwoordde eenvoudig: « Want soms moet de waarheid verteld worden, ongeacht wanneer. » Hun gesprek werd onderbroken door de terugkeer van de bruid. Haar ogen waren nog steeds vochtig, maar er lag een nieuwe vastberadenheid in haar ogen.
De bruid liep naar de microfoon en onmiddellijk werd alles om haar heen stil. « Ik wil iets zeggen, » begon hij, en ondanks zijn duidelijke emoties klonk zijn stem helder. “Ik heb nooit gewild dat iemand zich vandaag minderwaardig of minder belangrijk zou voelen. » Hij hield even op en zocht naar de juiste woorden. “Mijn stiefvader is een constante factor in mijn leven en niets en niemand kan dat veranderen. » Zijn woorden verminderden de spanning enigszins, maar velen vroegen zich nog steeds af of ze voldoende zouden zijn om de verbroken relaties te herstellen.
