Het verraad ging niet om het goedkope cadeau, maar om het feit dat ik werd uitgelachen door de mensen die ik zo hard probeerde te imponeren.
Toen ik de deur opende, stond Brandon buiten met zijn zus… die mijn telefoon beantwoordde.
« Het is alleen voor groepsgesprekken met het gezin », zei ze.
Het is voorbij.’ gromde ik. In de eetkamer pakte ik mijn PS5 en keek Brandon recht in de ogen.
“Ik heb drie maanden gespaard, omdat ik dacht dat je het waard was.”
Alleen ter illustratie
Toen gooide ik ze op de grond. Ik snakte naar adem. Stilte.
« Ik dacht dat dit gezin het waard was, » zei ik. « Maar dat zijn jullie niet. Jullie zijn gewoon tirannen in designerkleding. »
Ik vertrok met opgeheven hoofd.
De volgende dag kwam Brandon terug met een designertas en zei dat de grap niet van hem was, maar dat het mijn « echte » cadeau was.
Ik heb het teruggegeven.
Zijn moeder belde me en gaf me een uitbrander omdat ik de Familiedag had ‘verpest’.
Het maakte mij niet uit.
Die avond, terwijl ik thee dronk met mijn moeder, besefte ik iets veel belangrijkers: ik had niets verpest. Ik had mezelf gered.
Want liefde mag nooit ten koste gaan van waardigheid. En het dapperste wat ik die dag deed, was voor mezelf kiezen.
