Ik heb een verborgen camera neergezet om er zeker van te zijn dat mijn dochter en de oppas oké waren, maar ik heb per ongeluk de echte schurk ontdekt
« Ik ben hier niet voor een hapje, Lori, » zei ik terwijl ik met mijn armen over elkaar bij de ingang stond. « Je wilde praten? Praat. Nu. »
Haar glimlach verdween, maar ze herstelde zich snel. Ze schonk me een glas ijsthee in en schoof het over de tafel.
« Ik dacht gewoon… dat we misschien even konden gaan zitten, iets zoets konden drinken en hierover konden praten. »
Een kan ijsthee | Bron: Midjourney
Ze wijst naar de taart.
« Ik heb appel gemaakt, jouw favoriet. »
Ik negeerde de thee. Ik negeerde de taart. Ik negeerde de komedie die ze opvoerde.
« Er valt niets te bespreken, Lori, » zei ik. « Je bent mijn huis binnengeslopen. Je hebt mijn dochter bang gemaakt. Je hebt geprobeerd me te manipuleren om Helen te ontslaan zodat je… wat? Mij dwingen om afhankelijk van je te zijn? »
Lori slaakte een diepe, dramatische zucht, alsof ik de onredelijke persoon in het verhaal was.
Een appeltaart op tafel | Bron: Midjourney
« Rachel, ik was alleen maar op mijn kleindochter aan het passen! Je hebt haar bij een vreemde achtergelaten! »
“Helen is geen onbekende, Lori,” zuchtte ik. « Ze is een professional. En ze geeft echt om Lily’s welzijn, in tegenstelling tot jou. »
Ze klemde haar kaken op elkaar, maar forceerde toch een kleine, gekwetste glimlach.
« Ik wilde er gewoon voor mijn familie zijn. Ik wilde jou en Frank helpen. En ik wilde een band opbouwen met Lily. »
Een vrouw staat met haar armen gekruist | Bron: Midjourney
Ik lachte luid en schudde mijn hoofd. Ik ging aan tafel zitten en voelde me uitgeput. Hoe kon Lori niet inzien hoe vermoeiend dit was? Zag ze dan werkelijk niet hoe fout ze zat?
“Help?” zei ik. « Nee, Lori. Helpen zou zijn geweest om ons te steunen toen ik weer aan het werk ging. Helpen zou zijn geweest om mijn keuzes als moeder te respecteren. Wat heb je gedaan? Dat was controleren. Dat was machtsmisbruik! »
Haar gezichtsuitdrukking was even verstoord, maar ze zette hem weer op zijn plek. Ze pakte het taartmes en sneed met langzame, afgemeten bewegingen door het deeg.
Een vrouw zit aan een tafel | Bron: Midjourney
« Het was niet mijn bedoeling om contact met je op te nemen… » vroeg ze. « Ik wilde dat je het me zou vragen! Ik wilde dat je me dat respect zou geven. Rachel, ik ben je familie. »
Ze tilde het perfecte stuk op een bord en schoof het naar me toe.
“De familie vergeeft elkaar.”
Ik keek naar het bord. De gouden korst. Perfect gekruide appels.
Een stuk appeltaart | Bron: Midjourney
Het was zijn manier om mij zachter te maken. Om het verleden te herschrijven.
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
