Mijn ex-man en zijn vrouw hebben net een baby gekregen.
Gisteravond belde mijn 16-jarige dochter Sari, die haar tijd verdeelt tussen onze huizen, me snikkend op. Door haar tranen heen vertelde ze me iets waar ik kippenvel van kreeg.
Ze zei dat ze de « nachtdienst » had gedraaid met de baby.
Toen ik vroeg wat dat betekende, fluisterde ze dat haar stiefmoeder tegen haar had gezegd: « Je kunt hier niet huurvrij wonen. Je moet ervoor werken. »
Ik zag rood.
Ze is zestien. Een kind.
Ze zou zich zorgen moeten maken over school, vrienden en voldoende slaap – niet gedwongen worden om ‘s nachts op te passen om een bed onder hun dak te krijgen.
Maar tegen ze schreeuwen zou niets veranderen. Ik had een plan nodig – een plan dat luider zou spreken dan woede.
De volgende ochtend kwam ik ongevraagd opdagen.
Ik liep rechtstreeks naar hun deur met een doos donuts en het soort nepglimlach dat alleen moeders kunnen.
Sari deed de deur open. Even lichtte haar gezicht op, maar toen raakte ze in paniek.
« Mam, alsjeblieft, » fluisterde ze, « maak geen scène. »
Meer zien
Boodschappen doen
Gezinsspelletjes
« Ik breng even ontbijt, » zei ik luid, terwijl ik naar binnen stapte alsof ik de baas was.
Haar vader – Colby, mijn ex – zag eruit alsof hij dagen niet had geslapen. Zijn vrouw, Renna, stond daar met de baby in haar armen alsof ze hem van uitputting elk moment kon laten vallen.
« Goedemorgen! » tjilpte ik, terwijl ik de donuts op het aanrecht legde. « Ik hoorde dat de nachtdienst een nieuwe manager heeft. »
Renna’s schouders spanden zich. Colby vermeed me aan te kijken.
Meer zien
Boodschappen doen
Gezinsspelletjes
Ik draaide me naar mijn dochter. « Schatje, pak je rugzak. Je gaat een tijdje met me mee. »
Renna sprak eindelijk, haar armen over elkaar, ijskoud. « Ze woont hier ook. Wij hebben regels. »
« O, ik hoorde het, » glimlachte ik, nog steeds zoet als suiker. « Zoals je tienerstiefdochter dwingen om nachtdienst te doen als betaling? Dat is geen regel. Dat is kindermishandeling. »
Colby deed zijn mond open. « Laten we dit niet opblazen… »
« Proportie? » snauwde ik. « Ze is voor twee vakken gezakt. Ze zei dat ze bang was om nee te zeggen omdat ze niet van school gestuurd wilde worden. Meer proportie heb ik niet nodig. »
Toen draaide ik me naar Renna. « Trouwens, jij bent haar moeder niet. Je kunt het haar niet kwalijk nemen, dus ga jij maar slapen. »
Ze mompelde iets, maar ik was al klaar. Ik keek Colby recht aan en zei: « Hij gaat met me mee naar huis. We zorgen later wel voor hem. »
Toen hield hij me niet tegen.
Hij zag er… verlegen uit.
