ny. Ik was altijd een buitenstaander geweest in hun ogen, overschaduwd door de charme van mijn zus.
Hun afwezigheid deed me nu meer pijn dan ooit. Ik vroeg me af of ze überhaupt wisten dat ik niet sliep, of dat het hen gewoon niets kon schelen. Op een ochtend verscheen mijn zus zonder waarschuwing. Ze stond aan de rand van mijn bed, met haar armen over elkaar, een grijns op haar gezicht, nog steeds vastberaden om te leven. Ze zei met een scherpe, koude stem: « Je houdt iedereen tegen. »
De pijn in mijn been laaide op toen ik probeerde te bewegen en haar aanstaarde. « Waarom ben je hier? » vroeg ik, mijn keel dichtgeknepen. Ze kwam dichterbij, haar ogen glinsterden. « Ik zorg er alleen maar voor dat je uit mijn buurt blijft, » zei ze, rechtte zich op en liep weg, haar voetstappen echoënd. Haar woorden waren niet zomaar wreed. Ze grepen me vast, alsof ze een geheim verborgen hield.
Ik klemde het laken stevig vast, woede welde in me op. Ze bespotte me niet zomaar. Ze smeedde iets. Aan het eind van de week glipte mijn beste vriendin de kamer binnen, haar gezicht vertrokken van bezorgdheid. Ze omhelsde me zachtjes, voorzichtig mijn wonden niet aanrakend, en ging naast me zitten. « Ik heb ervoor gevochten om je te zien, » zei ze zachtjes. « Het ziekenhuis heeft me tot nu toe weggehouden. »
Ik voelde een golf van opluchting, haar aanwezigheid, een reddingslijn op deze eenzame plek. En toen gooide ze de bom. « Je zus was op haar werk aan het praten, » zei ze, terwijl ze haar ogen samenkneep. « Ze vertelt iedereen dat ze je contract van 10 miljoen dollar overneemt, alsof het van haar is. » Mijn maag kromp ineen. Mijn algoritme, het algoritme dat ik helemaal zelf had opgebouwd, was door haar overgenomen.
Ze zegt dat ze dit allemaal heeft veroorzaakt, » voegde mijn beste vriendin eraan toe, met walging in haar stem. Het besef kwam hard aan. Mijn zus was niet alleen maar aan het opscheppen. Ze probeerde mijn erfenis te stelen. Die avond pakte ik mijn telefoon en vertrok mijn gezicht terwijl mijn vingers aan het scherm worstelden. Ik moest mijn saldo checken, in de hoop dat ik mijn ziekenhuisrekeningen kon betalen en weer wat controle kon krijgen.
De app laadde en er verscheen een rood alarm. Mijn rekening was geblokkeerd. Mijn hart bonsde. Ik belde de bank en de trillende stem van de consultant bezorgde me rillingen. « Een gerechtelijk bevel heeft uw tegoeden geblokkeerd, » zei ze. « Het wijst op zorgen over uw vermogen om ermee om te gaan. Vermogen. Ik ben net ontwaakt uit een coma en vecht om te overleven. Iemand probeerde me af te schilderen als incompetent. »
Het bezoek van mijn zus, haar arrogante zelfvertrouwen en haar opschepperige houding op het werk vielen eindelijk op hun plaats. Alles begon te kloppen. Dit was niet zomaar een verlating. Een week later liep een vreemde mijn ziekenhuiskamer binnen. Hij stelde zich voor als mijn advocaat, een dertiger met scherpe ogen en een kalme stem. Hij droeg een dikke aktetas en zijn uitdrukking was ernstig toen hij naast mijn bed ging zitten.
« Ik ben hier vanwege uw contract, » zei hij, terwijl hij een stapel papieren naar me toe schoof. « Mijn hart bonsde toen ik de documenten scande. Het waren legale documenten, gestempeld en officieel, die mijn onvermogen om mijn eigen zaken te regelen bevestigden. Mijn handtekening stond onderaan, maar ik heb hem nooit ondertekend. « Het waren documenten met betrekking tot de overdracht van je contract van 10 miljoen dollar, » zei hij op een kalme maar grimmige toon.
Iemand probeert me alles af te pakken. Ik klemde de papieren vast en mijn hoofd tolde. De glimlach van mijn zus van het ziekenhuisbezoek flitste door mijn hoofd. Haar naam was overal. Ik vroeg mijn advocaat hoe hij me had gevonden. Hij legde uit dat een collega bij het bedrijf, bezorgd over mijn afwezigheid, hem had ingehuurd om onderzoek te doen.
Het gerechtelijk bevel om je bankrekening te blokkeren was nog maar het begin, zei hij, terwijl hij naar een andere pagina bladerde. « Deze documenten stellen dat je arbeidsongeschikt bent op basis van je medisch dossier. » Ik staarde hem ongelovig aan, en toen begon ik met afgrijzen te vrezen voor mijn medisch dossier. Ik had een week niet eens geslapen en iemand was al mijn geschiedenis aan het kopiëren.
Mijn advocaat boog zich voorover, zijn stem laag. « We moeten verder onderzoek doen. Dit lijkt opzettelijk. » Ik knikte en voelde mijn woede opkomen. « Mijn zus heeft niet zomaar mijn contract gestolen. Ze probeerde mijn gegevens, mijn identiteit, te wissen. » Die middag kwam de dokter bij me langs. Ze zat in haar 40 seconden durende periode, haar uitdrukking vriendelijk maar vastberaden. Ze stelde zich voor als degene die mijn behandeling had begeleid.
« Ik heb iets verontrustends gevonden, » zei ze, terwijl ze mijn dossier op haar tablet doornam. « Uw medisch dossier is gewijzigd nadat u was opgenomen. Ik was er sprakeloos van. » Ze wees naar vermeldingen die wezen op langdurige anesthesie en overdreven neurologische problemen, die geen van allen strookten met mijn herstel. « Iemand heeft ze toegevoegd om het te laten lijken alsof je nooit meer wakker zou worden, » zei ze, terwijl ze me recht in de ogen keek.
Daarom kwam het gerechtelijk bevel zo snel. Ik voelde de rillingen. Het ging niet alleen om het geld. Het ging om…
