Ja, ik had nog steeds de dure auto, de functietitel, de garderobe. Maar niets daarvan kon de leegte die ik voelde, vullen.
Antonio had een man gevonden die voor haar door het vuur zou lopen – of kruipen, als het moest. Ze had een partner die onvoorwaardelijk van haar hield, zonder berekening, zonder haar waarde in materiële termen te meten.
En ik? Ik had mijn leven gebouwd op de schijn, maar toen besefte ik dat de schijn afbrokkelt.
Die avond begreep ik wat het betekende om echt verslagen te zijn – niet qua rijkdom, maar qua karakter.
Sinds die dag leef ik anders. Ik ben gestopt met het beoordelen van mensen op basis van het merk van hun schoenen of de hoogte van hun salaris.
Ik heb geleerd dat de ware waarde van een mens ligt in de manier waarop hij of zij de persoon naast zich liefheeft, beschermt en eert.
Geld kan weer verdiend worden. Maar het vertrouwen, de liefde en de loyaliteit van een goed hart – ooit verloren – keren mogelijk nooit meer terug.
