—
### De nachtmerrie
Op een avond kwam ik terug van een ontmoeting met Daniel.
Totale stilte.
Mijn kinderen waren verdwenen.
Alleen een rugzak, balletschoenen en een deken waren er nog.
De telefoon ging.
> — Als je Jace, Lily en Noah nog eens wilt zien, kom dan morgen naar de schuur op Industrial Drive.
> — Neem de akte mee. Alleen.
Het was **Preston**.
Ik was doodsbang. Maar Daniël stelde me gerust:
> — We hebben het gesprek getraceerd. De FBI doet al onderzoek. Volg het plan.
De volgende dag ging ik naar de hangar.
Preston stond met twee mannen op me te wachten.
> — Laat ze gaan, zei ik. Neem alles mee, maar doe ze geen pijn.
> — Eindelijk begrijpt de bedelaar zijn plaats, grijnsde hij.
Hij nam de documenten en ondertekende ze…
zonder te weten dat ze **zijn eigen bekentenis** bevatten.
Ik rende naar de kelder. Daar waren mijn kinderen, bang maar levend.
> — Ik wist dat je zou komen, pap, fluisterde Jace.
Enkele seconden later stormde de FBI binnen.
Preston werd gearresteerd. Het was voorbij.
—
De ware erfenis
