— ‘We wilden je niet storen,’ legde mevrouw Harris uit. ‘We weten hoe trots je op jezelf bent, en we wilden niet dat je je ongeschikt zou voelen om het zelf te doen. Maar soms heeft iedereen steun nodig.’
Ik kon mijn tranen niet tegenhouden toen ik hen oprecht bedankte voor hun onbaatzuchtige hulp. Hun vriendelijkheid raakte me diep, en ik realiseerde me hoe gelukkig we waren om zulke geweldige buren te hebben.
Sindsdien zijn de heer en mevrouw Harris een deel van ons leven geworden. Mevrouw Harris hielp met de meisjes wanneer ik te laat was, kookte maaltijden en deelde advies over tijdsbeheer. De heer Harris zorgde voor het gazon en andere kleine klussen in huis. Onze familie werd groter door deze goede mensen, en de meisjes waren dol op hun ‘vervangende grootouders’.”
