Ook de zuring lieten we niet links liggen en we aten er ook veel van.
Mijn delicatesse was nachtschade. Het moest gegeten worden als het helemaal rijp was, alleen de zwarte bessen. Ze hadden een nogal ongewone smaak.
Ik herinner mij ook de smaak van wilde kersen. In het pionierskamp waar ik elke zomer naartoe werd gestuurd, waren er volop wilde kersen, die veel zoeter waren dan de zelfgekweekte kersen. We keken er altijd naar uit om het eens te proberen.
Wij aten vaak rauwe maïs en maakten er poppen van.
En we aten niet alleen lijsterbes, maar we maakten er ook kralen van. Als we alle versieringen die we ervan maakten hadden verzameld, zou het meer dan een kilometer lang zijn geweest.
Ik weet nog dat ik rietwortel probeerde. De smaak was zo ongewoon dat ik het nooit meer vergeet. Om het te krijgen, voeren we met een bootje naar het riet en verwijderden voorzichtig het riet met de wortels.
Riet groeit in de modder. Wij hebben de stronken verwijderd, gewassen en gezaagd. Er zaten witte vezels in die naar griesmeel smaakten.
Heb je ooit de kans gehad om de wortels van het riet te proeven?
Vooral de wilde aardbeien en de vogelkersen vonden wij erg lekker. Ze maakten onze monden zwart en wij waren gelukkig.
