Gisteren heeft mijn kleinzoon voor het eerst lariksnaalden geproefd en hij vond ze lekker. Het deed mij denken aan mijn kindertijd en de wilde kruiden en planten die wij toen aten.
We kunnen veel over dit onderwerp praten. Het eerste waar ik aan denk is het kruid prosvirka, dat wij watermeloenen noemen.
Het groeide langs de kant van de weg en wij hadden er geen last van. We scheurden het er met vieze handen af, bliezen het stof eraf en aten het op.
En het ging niet om honger. Zo leerden wij over de wereld om ons heen. Heb je ooit een ijsblokje geproefd of geprobeerd een slee in de kou te proeven? Dus we hebben alles geprobeerd
