In 2009 meldde de Wereldgezondheidsorganisatie dat 75% van de Amerikanen een magnesiumtekort had. Een recent gepubliceerde meta-analyse van veertig afzonderlijke onderzoeken uit negen landen naar de effecten van magnesium op de menselijke gezondheid, waaraan meer dan een miljoen mensen deelnamen over een periode van vier tot dertig jaar, leverde interessante resultaten op.
Dit is wat ze ontdekten:
- Veel mensen hebben een laag magnesiumgehalte in het serum (bloed) (2,5-15% van de proefpersonen in de meegenomen onderzoeken).
- Het verhogen van de dagelijkse magnesiuminname met 100 mg had geen effect op het aantal hart- en vaatziekten of coronaire hartziekten.
- Door de dagelijkse magnesiuminname met 100 mg te verhogen, werd het risico op beroertes, hartfalen, diabetes type 2 en sterfte door welke oorzaak dan ook aanzienlijk verlaagd.
Bovendien:
“…veel volwassenen halen de aanbevolen dagelijkse inname van magnesium niet, ondanks het feit dat epidemiologische studies aantonen dat lage serummagnesiumspiegels het risico op een breed scala aan ziekten kunnen verhogen, waaronder chronische obstructieve longziekte, het metaboolsyndroom, diabetes type 2 (T2D), de ziekte van Alzheimer en hart- en vaatziekten (CVD)… Er werd echter geen duidelijke associatie gevonden tussen de magnesiuminname en het risico op coronaire hartziekten of algehele hart- en vaatziekten, wat – althans gedeeltelijk – te wijten kan zijn aan het relatief beperkte aantal studies dat in onze analyse is opgenomen.” ( 5 )
