« Het testament. Je hebt de clausule overtreden. De erfenis? Weg. »
Voor het eerst zei ze niets. Ze liep zwijgend naar haar auto.
Vrede gevonden in stilte
Die nacht viel Ava in slaap in haar eigen bed, opgerold naast haar favoriete knuffelbij.
« Gaat oma Eleanor naar de gevangenis? » mompelde ze.
« Ik weet het niet, » zei ik. « Maar ze zal ons geen pijn meer doen. »
Later vond ik een foto in Jasons bureaula – van ons lachend op het strand, gebruind en gelukkig. Ik drukte hem tegen mijn borst.
« Je wist dat ze dat kon, » fluisterde ik.
In de stilte van de kamer kon ik hem bijna horen antwoorden:
« Daarom heb ik ervoor gezorgd dat het goed met je ging. »
Eleanor verloor niet alleen geld. Ze verloor ook de laatste band met de zoon van wie ze beweerde te houden. Jason liet ons meer na dan alleen een testament. Hij liet ons bescherming, vrede en het bewijs na dat ware liefde wreedheid overleeft.
Gerechtigheid kwam niet met een knal. Het kwam in de vorm van juridische clausules, de klik van een slotenmaker en een klein meisje dat eindelijk veilig in haar bed lag.
En uiteindelijk won de liefde.
Jason zou dit gewild hebben. Hij heeft het gepland. Hij zorgde ervoor dat alles goed met ons ging – zelfs tijdens de zwaarste stormen.
