« Eigenlijk is het zo. Ze weet niet dat ze de erfenis net heeft verbeurd. »
Liefde Linker Sloten, Brieven en Bescherming
Die avond kwamen we terug met een slotenmaker. Nieuwe sluizen. Verbeterde beveiliging.
Eleanor’s spullen waren netjes ingepakt en achtergelaten bij de stoeprand.
Ze arriveerde net op tijd om het te zien.
« Dit is het huis van mijn zoon! » schreeuwde ze.
‘Die liet hij aan ons over,’ antwoordde ik vastberaden.
Ze belde de politie. Ze kwamen aan, luisterden en vertelden haar kalm:
« Mevrouw, dit is nu privébezit. Je hebt een onwettige uitzetting gepleegd. »
Toch gooide ze nog een laatste pijltje: « Je hebt hem tegen mij vergiftigd. Jij en je bastaardkinderen. »
Ik gaf geen krimp. Ik keek haar recht in de ogen. » Nee, Eleanor. Dat heb je gedaan. Jason hield van ons – en hij zorgde ervoor dat het goed met ons zou gaan. »
« Waar heb je het over? »
« De wil. Je hebt de clausule verbroken. De erfenis? Weg. »
Voor één keer zei ze niets. Ze liep zwijgend naar haar auto.
