« Hij is niet mijn zoon, » verklaarde de miljonair koel, zijn stem galmde door de marmeren lobby. « Pak je koffers en vertrek. Allebei. » Hij wees naar de deur. Zijn vrouw hield hun baby stevig vast, met tranen in haar ogen. Maar als hij het had geweten…
De storm woedde buiten binnen. Eleanor stond roerloos, haar knokkels wit, de kleine Oliver tegen haar borst geklemd. Haar echtgenoot, Gregory Whitmore, miljardairmagnaat en hoofd van de familie Whitmore, keek haar woedend aan met een woede die ze in tien jaar huwelijk niet had gezien.
« Gregory, alsjeblieft, » fluisterde Eleanor met trillende stem. « Je weet niet wat je zegt. »
« Ik weet precies waar ik het over heb, » antwoordde hij. « Dat kind… is niet van mij. Ik heb vorige week de DNA-test gedaan. De resultaten zijn duidelijk. »
De beschuldiging deed meer pijn dan een klap. Eleanors knieën begaven het bijna.
—Je hebt een test gedaan… zonder het mij te vertellen?
