Een onverwachte bondgenoot, een uitgestoken hand.
Deze deur is Julien, een oude, vergeten vriend, een hart dat trouw is gebleven. Geen toespraken, geen vragen: alleen een « kom binnen ». Een fluitende ketel, schone handdoeken, de geur van hout en vrede. In dit kleine huis slapen we dicht op elkaar, maar vredig. Soms wordt veiligheid niet gemeten in vierkante meters, maar in vriendelijke blikken. En dat alleen al verandert alles.
Van nul af aan beginnen, concreet.
De volgende dag, geen wonder, maar een plan. Claire somt de basisbehoeften op: een inkomen, een routine, een school die doorgaat. Ze klopt aan deuren, biedt haar diensten aan, leert nieuwe taken. Waardevolle tips: accepteer hulp zonder schaamte, verdeel de dag in fases (ochtendroutines, middagkinderen, avondorganisatie), houd een onkostennota bij – ja, zelfs een klein notitieboekje van €1 kan wonderen doen. Julien maakt houten speelgoed, brengt geduld en nauwkeurigheid over. In huis keert het gelach zachtjes terug.
