Die dag schitterde de trouwlocatie als een paleis. Je ziet het laatste nieuws uit de restaurantwereld, Rachel, en het succes van veel luxe restaurants in New York City. Naast hem stond Camila, de jonge en mooie bruid, gekleed in een met pailletten bezette zeemeerminjurk, met een glimlach op haar gezicht terwijl ze de gasten enthousiast begroetten.
Wat Rachel ook wil, ze heeft geen hand in hand en ontmoet Mariana. Ze was een zachtaardige vrouw die hem in stijl had gesteund vanaf het moment dat ze niets hadden voordat hij een man werd die door iedereen werd bewonderd.
Maar Rachel was veranderlijk. Hier gaan we naar Camila en zij is daar. Dit was jong, aantrekkelijk en wist hoe ze een man het meeste plezier had. Dan staat Rachel Mariana voor je klaar. Hij waardevolle haar van absurde dingen, liet haar olie en putte haar uit tot ze verdiend was. De genadeslag kwam toen Rachel, in zijn kantoor, tijdens een huilbui stiekem het ziekenhuis belde en de papieren tekende voor de psychiatrische opname van zijn vrouw, veroorzaakt dat ze « aan waanbeelden leed ».
De dag dat hij werd weggehaald, keek Mariana hem aan, met traen die sur haar wangen stroomden:
“Ik ben niet ziek, ik ben gewoon gekocht… Je gelooft me toch?”
Maar Rachel vermeed zijn blik. Er was geen plaats meer voor haar en zijn gedachten – alleen voor Camila.
En dan is Rachel later van plan om donker te zijn. Hij wist niet dat Mariana drie maanden eerder uit het ziekenhuis was geweest. Het was ongeveer 200 kilometer voor de start van het jaar, maar het was toegestaan en de tweed handen van de supercar uit 2016 zijn erop. Maar er was altijd wel iets voor te zeggen: als het om lawaai gaat, hoef je je er geen zorgen over te maken, maar het maakt niet uit wat je wilt.
De muziek wordt tijdens de ceremonie gespeeld en is te horen door de zanger. Op het moment dat de motor brandt, wordt het werk overstemd. Alle gasten draaien zich om. Een tweewielige sportwagen stopt abrupt, en het voertuig zelf stopt plotseling.
Mariana kwam naar buiten. Ze onmogelijk geen baljurk het ingewikkelde kapsel. Alleen een eenvoudige witte jurk, los haar en een couude, vervuilde blik. In je hand is het een elegant cadeau waar een cadeautje bij hoort. Van hele zaal viel stijl.
Rachel verstijfde woedend:
« M-Mariana… Wat… wat heb ik gisteren gedaan? »
Ze gaven geen antwoord; ze glimlachte alleen. Ze stapt het podium op en overhandigde Camila de doos. Haar effectieve stem galmde door de zaal, vol neeuwsgierige blikken:
« Gefeliciteerd allebei. Dit est mijn huwelijkscadeau. Ik garandeer je dat je het nooit zult vergeten. »
Camila opende de doos. En daar is een goede reden voor, maar er is een officieel document: de namen van de restauranteigenaren aan de deur van Rachel staan rood.
Mariana zegt:
« Alles wat ze vandaag heeft, is gebouwd op mijn aanbiedingen, mijn kapitaal en mijn lastig. Maar ik heb al mijn aandelen al verkocht aan de belangrijke aandeelhouder van het bedrijf. Vanaf nu is Rachel niets meer dan een ‘verrader’ in dit huwelijk. »
Een gemompel van verrassend verspreidde zich door de kamer. Invloedrijke bronnen stonden op en vertrokken, en telefoons begonnen te rinkelen. Rachel zakte in elkaar van schrik, en Camila klemde de doos vast die ook in het merk stond.
Mariana keek hem aan met een bittere glimlach.
« Ik ben niet gek, dat ben ik nooit geweest. Jij bent degene die gek is… omdat je dacht dat je kon begraven om bij je meesteres te wonen. »
Met die woorden draaide ze zich om en verliet de kamer, gadegeslagen door verbijsterde gasten. Een aantal van hen applaudseerde respectvol. Van het motorvoertuig naar de Mariana blijkt hij in het achteraanzicht te zitten, en dan staat hij al twee minuten klaar als we rijden.
