De boot kliefde soepel door de golven. Laura lachte en hief haar glas naar de ondergaande zon, pratend over dromen, liefde en kinderen. Mark wachtte zwijgend en telde elk moment.
Terwijl ze tegen de reling leunde, haar armen uitgestrekt alsof ze de horizon omarmde, stortte haar wereld plotseling ineen. De zee slikte haar geschreeuw in en het water sloot zich om haar heen.
Aan land keek een vrouw door een verrekijker toe. Carla – Mareks geheime geliefde. Met een tevreden glimlach fluisterde ze in de telefoon: « Alles is perfect gegaan, schat. »
Drie jaar van schijnvrede
Mark en Carla dachten dat ze gewonnen hadden. Met Laura’s fortuin kochten ze een villa aan zee, reisden ze de wereld rond en leefden ze in luxe. Maar op een ochtend arriveerde er een simpele envelop – en hun perfecte leven was in duigen gevallen.
Er stond één huiveringwekkende zin in: « Ze is niet verdronken. »
Vanaf die dag verdween de rust. Vreemde telefoontjes vulden de nachten. Stille voetstappen leken van buiten te komen. Carla lachte eerst, maar al snel zag ook zij de tekenen: voetafdrukken in het zand, een open raam dat ze zweerden dicht te hebben gedaan.
Terugkeer van de Geest
