Op tafel, trotse stillevens. Uljana voelde de ogen, Oleg was net klaar, zijn hoofd was gerukt, Olivier was gehakt en de troonopvolger Nadeschda wist dat als zij het nog niet had gedaan, het nu gedaan was.
« In orde », ik ken en hou van mezelf van de tafel. « Wees nog banger voor mij. U heeft hier uw eigen symbolen en prioriteiten.
Ik ben in een andere kamer. Mijn hart beeft omdat het geblokkeerd is. Olivier zag geen heil meer in de kebabs, en de canapés met kaviaar, die ik de hele avond had gekookt, waren echt een succes. Ik zette me op de bank, bedekte mijn gezicht met mijn handen en genoot van de vrije beweging van de kopjes.
Ik hoor de toespraak, het is op de achtergrond. Er wordt gebruik gemaakt van het Uljanas Stimme-geluid:
– Oleg, denk je echt dat je je naam gaat veranderen? Wordt Damit Mama niet herkend?
« Hallo, » antwoordde Oleg. « We hebben er net eentje verloren. Is het normaal dat een kind alleen een naam geeft aan iemand die wil vallen? Dit is onze dochter en we zullen het zelf doen, omdat we dat niet doen.
Ik ben heel blij, want ik wil graag naar de deur. Zij was Nadeschda, de troonopvolger. Open de deur duidelijk en trek een lijn.
– Ljuba, geen wijn. Nee, het is een grapje, dat ben jij… Het is maar een naam. Je bent een goede dochter geworden, een geweldige slet. Een rol spelen?
