Buren die voorheen stil waren gebleven, begonnen te helpen – ze brachten eten en doneerden geld voor haar herstel. Lily’s school regelde therapiesessies om haar te helpen genezen. De nachten waren nog steeds zwaar; soms werd ze wakker van nachtmerries en hoorde ze echo’s van die nacht.
Weken later stond Rick voor de rechter, met gebogen hoofd, terwijl het schuldigverklaringsvonnis werd voorgelezen. Op de tribune kneep Maggie in Lily’s hand. Toen het voorbij was, haalde ze trillend adem – eindelijk de vrijheid.
Lily keek naar haar moeder, levend en veilig, en voelde iets kwetsbaars maar echts: hoop. Agent Torres ving haar blik op en knikte kort, een stille belofte dat ze niet alleen waren.
De nacht die begon met een wanhopige klop op de deur, was een verhaal geworden van moed, overleving en de stille kracht van een kind dat weigerde op te geven.
