Moederkracht
Ella kon het niet geloven.
Het verraad van de affaire was op zich al pijnlijk, maar de gedachte dat Eric bereid was zijn eigen zoon in de steek te laten om zijn geheim te beschermen?
Het was onvergeeflijk.
Ze vocht zo hard voor haar familie. Ze opende haar hart en huis voor deze jongen. En Eric, geconfronteerd met de waarheid, wilde de deur sluiten.
Ella nam een besluit.
Ze vroeg Eric om te vertrekken.
Eric koos voor liefde boven geheimen en
verdween niet helemaal. Hij stuurde Sam verjaardagskaarten. Af en toe een klein cadeautje. Maar hun relatie bleef afstandelijk, beperkt tot oppervlakkige gebaren.
Ella was ondertussen sterk.
Ze voedde Sam alleen op en gaf hem het leven dat hij nodig had.
Hij verdiende het. Ze bakten koekjes op regenachtige middagen. Ze las hem verhaaltjes voor voor het slapengaan. En toen hij vroeg waarom papa weg was, antwoordde ze simpelweg:
« Want niet iedereen die jou op de wereld zet, is er klaar voor om van je te houden zoals je verdient. Maar ik wel. »
Een hart dat zijn eigenheid herkende
. Terugkijkend geloofde Ella altijd dat ze zich om een reden tot Sam aangetrokken voelde. Ze kende de waarheid toen nog niet, maar ze voelde iets in zijn ogen. Een connectie. Een roeping.
En misschien draait het moederschap daar wel om: niet biologie, maar liefde. Niet DNA, maar de band die ontstaat wanneer het hart zegt: « Jij bent van mij. »
Ella heeft nooit spijt gehad van haar beslissing. Geen moment.
Ze koos Sam. Ze koos voor de liefde.
Zelfs als dat betekende dat ze de man moest verlaten met wie ze ooit dacht de eeuwigheid te zullen doorbrengen.
Als je ooit hebt getwijfeld aan je kracht als moeder, dan herinnert het verhaal van Ella je eraan: een moeder is geen bloedverwant, maar een kind van liefde, toewijding en de moed om degenen te beschermen die haar het hardst nodig hebben.
