« Ze heeft zoveel geleden… en we hebben haar niet kunnen bedanken. »
We bleven lang stil. Uiteindelijk besloten we het geld in drie gelijke delen te verdelen. Ieder van ons nam zijn eigen deel, als aandenken aan onze moeder.
Het lot van elk
Mijn oudste broer: Hij was vroeger gierig, maar na deze klap is hij compleet veranderd. Hij gebruikte zijn deel voor de opleiding van zijn kinderen en bezoekt maandelijks het graf van zijn moeder, alsof hij verlossing zoekt.
Mijn tweede broer: Altijd impulsief, maar de brief van zijn moeder veranderde hem. Hij doneerde een deel van het geld aan de armen, « om verdienste voor haar te verdienen », zei hij.
Ik: Ik heb mijn deel gespaard zonder het uit te geven. Ik heb een kleine beurs opgericht in mijn geboorteplaats, op naam van mijn moeder, die vrouw die zich haar hele leven in stilte heeft opgeofferd.
Epiloog
De drie oude dekens, die waardeloze vodden leken, verborgen niet alleen een fortuin, maar ook een eeuwige les.
Met haar laatste daad leerde moeder ons hebzucht te weerstaan en familiebanden te waarderen.
Vandaag, als de winter aanbreekt, pak ik zo’n deken en dek mijn zoon ermee toe.
Ik wil hem leren dat de ware waarde van het leven niet in geërfd geld ligt, maar in liefde, vriendelijkheid en eenheid.
Want alleen als we echt van elkaar houden, zijn we het waard om onszelf kinderen van onze moeder te noemen.
