Ik stond zwijgend voor het graf van mijn vader, de wind bewoog nauwelijks de bomen om me heen. Er was geen grootse ceremonie. Alleen de koude waarheid van verlies en de zware pijn van onafgemaakte gesprekken. Mijn vader – de man die eigenhandig een bedrijf van 500 miljoen dollar had opgebouwd – was er niet meer. En met hem verdwenen de antwoorden op zoveel vragen die ik al jaren met me meedroeg.
Mijn naam is Frank. Ik ben 45 jaar oud. Op de dag van de begrafenis van mijn vader had ik niets anders over dan een roestige oude pick-uptruck. Bedrijf? Eigendom? Activa? Het ging allemaal naar Patrick, mijn zwager.
En hij zorgde ervoor dat ik dat wist.
Hij glimlachte, gooide de sleutels van het bedrijfskantoor in zijn designer aktetas en zei zelfvoldaan: « Nu ben ik eigenaar van het bedrijf – en van alle bijbehorende eigendommen. » Ik zei niets. Want het ging niet om het geld. Dat is het nooit geweest.
