De dagen erna waren een medianachtmerrie. Ik heb geen interviews gegeven.
Julian werd aangeklaagd. De ene na de andere rechtszaak volgde. Het bewijsmateriaal was overweldigend.
Hij werd veroordeeld tot achttien jaar gevangenisstraf en moest een schadevergoeding van enkele miljoenen dollars betalen.
Hij schreef me. Eerst om me te haten. En pas veel later om me te begrijpen.
Een jaar later bezocht ik hem in de gevangenis.
Hij veranderde. Hij viel af. Hij brak.
Hij bood me zijn excuses aan.
Ik vertelde hem dat liefde geen straffeloosheid betekent. Dat liefde soms inhoudt dat je de ander de gevolgen van zijn of haar daden laat dragen.
Ik weet niet wat de toekomst brengt.
Maar tegenwoordig leef ik eenvoudig. Met Jacek. In een bescheiden huis. In alle rust.
Dit is geen verhaal over wraak.
Dit is het verhaal van een moeder die te veel liefde gaf… en uiteindelijk voor de waarheid koos.
Want soms moet je, om echt lief te hebben, de moed hebben om los te laten.
