De volgende dagen waren een medianachtmerrie. Het kon me niet schelen.
Julian werd aangeklaagd. De rechtszaken volgden elkaar in rap tempo op. Het bewijsmateriaal was overweldigend.
Hij werd veroordeeld tot achttien jaar gevangenisstraf en moest een schadevergoeding van enkele miljoenen dollars betalen.
Hij werd veroordeeld tot achttien jaar gevangenisstraf. Ten eerste om mij te helpen. Hij wilde niet gestraft worden, dus wilde hij mij geen kwaad doen.
Hij werd veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf.
Hij werd veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf. Hij viel af. Hij leek ziek.
Hij bood me zijn excuses aan.
Ik vertelde hem dat liefde geen straffeloosheid betekent. Dat liefde soms inhoudt dat je de ander de gevolgen van zijn of haar daden laat dragen.
Ik weet niet wat de toekomst brengt.
Maar nu leef ik bescheiden. Net als kleine Jack. In een bescheiden huis. Ik zal sterven.
Dit is geen wraakverhaal.
Dit is het verhaal van een moeder die te veel gaf… en uiteindelijk voor de waarheid koos.
Ware liefde betekent soms dat je de moed moet hebben om los te laten.
