Johanna Budwig, een vooraanstaande Duitse onderzoeker, veroorzaakte in 1951 opschudding in de medische wereld met haar ontdekking van een natuurlijke kankerbehandelingsmethode, in de volksmond bekend als het Budwig Protocol. Ondanks zes Nobelprijsnominaties en doctoraten in de geneeskunde en farmacie, blijft Budwigs benadering van kankerbehandeling relatief onbekend.
Budwig zou 90% van haar kankerpatiënten hebben behandeld met natuurlijke ingrediënten, zonder bijwerkingen. Ze geloofde dat haar methode niet verder werd toegepast vanwege een gebrek aan winstgevendheid bij farmaceutische bedrijven, die haar behandeling liever geheim hielden.
Budwig bekritiseerde de Amerikaanse medische gemeenschap vanwege haar gebrek aan interesse in haar methoden, tenzij ze winstgevend waren. Ze was gepassioneerd over haar werk en gaf voorrang aan genezing boven financieel gewin, wat volgens haar tot wrijving met de farmaceutische industrie leidde.
Er wordt beweerd dat farmaceutische bedrijven dergelijke ontdekkingen opzettelijk verborgen hebben gehouden om hun winstgevendheid te beschermen, gezien de hoge inkomsten die kankerbehandelingen genereren. Dit perspectief is controversieel en verdient een kritische blik.
Het Budwig-protocol draait om zuurstofvoorziening en pH-balans in het lichaam. Budwig stelde dat kanker gedijt in zuurstofarme omgevingen en dat het verhogen van het zuurstofgehalte in het bloed een effectieve behandeling zou kunnen zijn. Haar protocol gebruikt een combinatie van lijnzaadolie en kwark, waarvan ze geloofde dat het de zuurstoftoevoer zou stimuleren en een alkalische omgeving zou creëren die ongunstig is voor kankercellen.
Overzicht van het Budwig-protocol:
Ingrediënten:
Lijnzaadolie (1 eetlepel per 45 kg lichaamsgewicht)
Magere biologische kwark (2 eetlepels per 45 kg lichaamsgewicht)
Versgemalen lijnzaad
Methode:
