Johanna Budwig, een vooraanstaande Duitse onderzoeker, zorgde in 1951 voor opschudding in de medische gemeenschap met haar ontdekking van een natuurlijke kankerbehandelingsmethode, in de volksmond bekend als het Budwig Protocol. Ondanks dat ze zes keer genomineerd is voor de Nobelprijs en doctoraten heeft in de geneeskunde en farmacie, blijft Budwigs benadering van kankerbehandeling relatief onbekend.
Budwig zou 90% van haar kankerpatiënten hebben behandeld met natuurlijke ingrediënten, zonder bijwerkingen. Ze geloofde dat haar methode niet verder werd doorgevoerd vanwege een gebrek aan winstgevendheid voor farmaceutische bedrijven, die haar behandeling liever geheim hielden.
Budwig bekritiseerde de Amerikaanse medische gemeenschap voor haar gebrek aan interesse in haar methoden, tenzij ze winstgevend waren. Ze was gepassioneerd over haar werk en gaf prioriteit aan genezing boven financieel gewin, wat volgens haar leidde tot frictie met de farmaceutische industrie.
Er zijn beweringen dat farmaceutische bedrijven dergelijke ontdekkingen opzettelijk verborgen hebben gehouden om hun winstgevendheid te beschermen, gezien de hoge inkomsten die worden gegenereerd door kankerbehandelingen. Dit perspectief is controversieel en moet met kritisch denken worden benaderd.
Het Budwig Protocol draait om zuurstofvoorziening en pH-balans in het lichaam. Budwig stelde dat kanker gedijt in omgevingen met weinig zuurstof en dat het verhogen van het zuurstofgehalte in het bloed een effectieve behandeling zou kunnen zijn. Haar protocol omvat een combinatie van lijnzaadolie en kwark, waarvan zij geloofde dat het de zuurstoftoevoer zou stimuleren en een alkalische omgeving zou creëren, vijandig voor kankercellen.
Overzicht Budwig Protocol:
Ingrediënten:
Lijnzaadolie (1 eetlepel per 45 kg lichaamsgewicht)
Magere biologische kwark (2 eetlepels per 45 kg lichaamsgewicht)
Vers gemalen lijnzaad
Methode:
