In veel delen van de wereld zijn granaatappels een populaire wintervrucht. Hun voedingswaarde is bekend, want hun rode pitjes zijn ongelooflijk rijk aan vitamine C, evenals andere vitaminen en mineralen. Maar weinig mensen beseffen hoe nuttig de schil van de granaatappel kan zijn – het deel van de vrucht dat bijna iedereen weggooit.
De basiseigenschappen van granaatappelschil:
Granaatappelschil wordt al eeuwenlang in Rusland en elders gebruikt als waardevol ingrediënt in huismiddeltjes. Waarom is het de moeite waard om granaatappelschil te bewaren? Omdat het een volledig natuurlijk middel is dat verschillende darminfecties en parasieten bestrijdt en huidproblemen verhelpt.
Gunstige ingrediënten:
Granaatappelschil is rijk aan antioxidanten. Granaatappelschil bevat de fenolische punicalagines, galluszuur en andere vetzuren, evenals catechines, quercetine, rutine en diverse andere flavonoïden en anthocyanen. Tegenwoordig wordt dit deel als oneetbaar beschouwd en vaak weggegooid. Hippocrates kende echter al 2500 jaar geleden de unieke eigenschappen van granaatappelschil en gebruikte het effectief om dysenterie te bestrijden.
Medicinale toepassingen van granaatappelschilthee:
Granaatappelschilthee wordt nog steeds gebruikt bij diarree en darmparasieten. Het is ook uitstekend geschikt voor het versterken van de immuniteit en het bestrijden van fysieke vermoeidheid. Granaatappelschil heeft antibacteriële eigenschappen.
Volgens de Russische genezer Gluboko is granaatappelschil een universeel kruidenmiddel dat effectief alle pathogene bacteriën in het menselijke spijsverteringskanaal remt, ongeacht de stam of mutatie. In december 1999 publiceerde de Russische krant Ruski Vesnik een artikel getiteld « Vergeten Hippocrates en plantengenezing » van de Russische kruidkundige G.I. Gluboko, waarin hij schreef over een gepatenteerd middel tegen dysenterie, diarree, cholera, appendicitis en salmonellose, gebaseerd op gedroogde granaatappelschilthee. Hij raadt het gebruik van granaatappelschilthee aan bij maagzweren, zweren aan de twaalfvingerige darm en colitis ulcerosa. Het middel werd in 1996 gepatenteerd, na een verplicht medisch onderzoek dat aantoonde dat het pathogene bacteriën remt.
