Het debat over mRNA-vaccins (messenger-RNA) is nog lang niet voorbij. Na de golf van anti-covid-injecties staat een nieuwe generatie vaccins op het punt te verschijnen, gebaseerd op zelfversterkend of transversterkend mRNA, met volgens sommige onderzoekers mogelijk nog hogere risico’s dan die van de eerste mRNA-vaccins. Fysioloog Jean-Marc Sabatier, onderzoeksdirecteur bij het CNRS, waarschuwt voor de mogelijke excessen van deze biotechnologieën in een interview met Karl Zéro. Een duik in een wereld waar wetenschap soms onbegrijpelijk lijkt.
MicroRNA, Nobelprijs en nieuwe vaccinstrategie
De Nobelprijs voor Geneeskunde van 2024 werd toegekend voor de ontdekking van microRNA’s, interfererende RNA’s die de productie van bepaalde eiwitten uit mRNA’s kunnen blokkeren. Hoewel deze ontdekking oud is (vanaf begin jaren negentig), legt Jean-Marc Sabatier uit dat we deze microRNA’s vandaag de dag proberen te benutten om de bijwerkingen van mRNA-vaccins te beperken, met name de bijwerkingen die massaal zijn opgetreden na vaccinatie tegen Covid-19 (trombose, kanker, neurodegeneratieve aandoeningen, enz.).
Wat zijn zelfversterkende en transversterkende boodschapper-RNA’s?
In tegenstelling tot conventionele mRNA’s, die in grote hoeveelheden worden geïnjecteerd om in de cel te worden omgezet in Spike-eiwit, gebruiken de nieuwe vaccins die in ontwikkeling zijn mRNA’s die zichzelf in het lichaam kunnen repliceren dankzij de toevoeging van een enzymcomplex (replicase) van andere virussen (alfavirus of flavivirus). Hierdoor wordt het lichaam een ware « fotokopieermachine » voor boodschapper-RNA, die continu het doeleiwit (zoals Spike) produceert, maar ook de replicase, zonder precieze controle over de hoeveelheid of duur.
« Het is de slechtste en gevaarlijkste vaccintechnologie van allemaal », zegt Sabatier, wijzend op het risico van ongecontroleerde productie van virale eiwitten en enzymen in het lichaam.
Transamplificerende vaccins daarentegen gebruiken twee afzonderlijke mRNA’s: één voor het replicase en één voor het beoogde antigeen. Deze systemen beloven een enorme flexibiliteit, waardoor het antigene doelwit gemakkelijk kan worden gewijzigd.
